dedi.
“Yaxşı” dedim inanmayaraq. Danışdıqlarımızı helede xatırlamadığı üçün pis olmuşdum. Üzümden öpdü ve maşına teref getdi. Maşına çatanda anamın “Qardaşoğlu bibi ne mehriban olmusuz ele...” ve ardına qulaq asmadım. Fikrimde başqa şeyler vardı.
Maşın K dönüşü eleyib ticaret merkezine getdi. Herden o günü xatırlayanda anmgilin maşına minib gemeyini, Nuhun gemisine minib qurtulan canlılara benzedirem. Amma yaxşı, özümü çıxıram çünki bezi günühlarım var amma (olmasada mollalar bir şey tapardı), evin arxasında palçıqdan ev düzelden uşaqların en azı üçünün heç bir günahı olmadığına eminem.: Zaxor
Bu hereket lap Mehribanlığıydı ele. Bu cür br şey fikirleşmeyi heqiqeten yaxşıydı amma, Elizabetle ne aydınlaşdıracaqdım? Mehriban ele bil bizi oyuncaq üstünde küsüşen uşaqlar sayırdı. Düzdü lap seher tezden bele bir fürset isteyirdim amma indi ne deyeceyimi bilmirdim. “Elza bilirsen, men bele fikirleşiremki senin yanında hemişe ikidene cin gezir, buna eminem. Olardan qorxuram,ona görede deye bilersen olar niye hemişe senin yanındadı?” Bunu soruşacaqdım? Söhbetin harasından başlayacağımı bilmirdim.
Bir müddet ellerimi çarpazlaşdırıb yola baxdım. Sonra eve teref çevrilende Elizabetin dayanıb mene baxdığını gördüm. Bu mezereni çox gördüyüm üçün ne teeccüblendim ne de qorxdum. Ona teref getmeye başladım. Yaxınlaşdıqca üzündeki kederi, sıxıntısını göre bilirdim. Bir az sert başlayacaqdım söze amma bu “Günahkar sensen, günahkar sensen!” deyen baxışlar meni bir az yumşaltdı. Ve bir azda yaxınan danışacaqdım amma her iki terefinde ezilmekde olan gülleri görüb dayandım. Yene yanındaydılar, amma özümü bunu görmemişem kimi apardım. Söze başlayandasa dilimin topuq vurması bunu rahatca biruze verdi.
“He... H..Heç olm..asa” udqundum “Heç olmasa bu güllerin niye olduğunu deye bilersen?” İki elimide açıb etrafı işare eledim.
Kağızına neyse yazıb gösterdi. “Bizi qorumaq üçün”oxudum.
“Ne? Ne danışırsan sen? Kimden qorunmağa?” Bu sualım ogünkü yuxumu xatırlatdı mene.
Yene blaknotunu

<< 1 ... 50 51 [52] 53 54 ... 104 >>