vururdular.
Menim üzlerini tam göre bileceyim mesafeye qeder gelende oları tanıdım. Keçen il bura gelende atam bizi ev yumurtası, ev eti ve ev nebilim neyi kimi sağlam qidalarla temin etsin deye olara pul ödemişdi ve olarda her gün öz ev mehsullarından bize götürürdü. Daha doğrusu götürcekdiler. Amma ele birinci günden üstbaşlarından yağan çirk ve eledikleri iyrenc hereketler anamın oları qovmağına sebeb oldu. Elbette medeni şekilde olara heç bir şey demedi, sadece gedennen sonra ilk işi atama zeng vurub başqa adam tapmağı tapşırmaq oldu. Atam sebebini soruşanda anam az qala qusacaqmış kimi bir sesle boğazını ovuşdurub olanları danışmışdı. Anama haqq verirdim çünki heqiqeten üreybulandırıcı insanlarıydı. Kişi sürüyüb getirdiyi arabasını evin qabağında saxlayan kimi çalmalı arvadı arabanı boşaltmağa başlamışdı. Kişi xırıltılı bir öskürekle qırağa tüpürüb siqareti yene damağına qoyannan sonra mene “Evde böyüklerden kim var?” demişdi. Anamı çağırmışdım o gelene kimi yene pencereye qonmuşdum. Qadın malları boşaltmışdı ve üstü sürtülmüş terli nem salfet ile boynunu boğazını silirdi. Hetta menim görmediyimi düşündüyü bir deqiqede hemin salfetle qoltuğunun altınıda silmişdi.
İndi ise veziyyet tamam başqa cür idi. O günkü heyat susqunu insanlardan eser elamet yoxuydu. Deli olmuşdular göresen? Çünkü bu gülüşler, hereketler heçde normal insanın davranışlarına uyğun deyildi. Arıq kişi bir neçe addım sendelledikden sonra bizi gördü ve bu an arxamda evin qapısının çırpıldığını eşitdim. Dönüb baxdım ve içeri girenin Elizabet olduğunu bildim. Eşitdiyim bir qışqırıqla yene çevrildim ve kişinin işaret barmağıyla evin qapısını gösterib “Ordadı, onu tapdıq , tapdıq” deyerek qaçdığnı gördüm. Qadında toyuq kimi ses çıxardıb onun dalınca qaçdı. Kişi yarı yolda “Tabdıq?” deyib yere yıxıldı ve gülmeye başladı. Qadında ona qoşuldu. Başqa vaxt bunu televizordan baxsam men de gülerdim amma o deqiqe bu heçde gülmeli deyildi. Sonra tapdıq sözünü bir neçe defede deyib güldüler.
Sıxılmağa

<< 1 ... 52 53 [54] 55 56 ... 104 >>