in guruldayırdı sanki ve qulağıma dolurdu.
Ellerimle qulaqlarımı tutub “Besdi!” qışqırdım. Amma heç özüm öz sesimi eşitmemişdimki. Ona baxdım eli havada asılı qalmışdı amma heç bir terpeniş yoxuydu.
“Besdi!” dedim birde. Bu defe yalvarırdım.
Sonra birden dehşetli bir ses beynimin düz içinde guruldadı “Bu senin işin deyil oğlan!” dedi. Sesin insana, hetta insan bedenine girmiş olardan birine de aid olmadığını başa düşdüm. O mexluq özü menimle danışırdı. “O qızı bize ver. Her şey bitsin!” “HAAAAAAAAAAAA” ve sonra her yer sakitliye büründü. Titreyerek ayağa qalxdım.
Ve men şeraite göre en deli hereketi eledim.
Lunatik
O veziyyetde ne qeder oturduq bilmirem amma çox oturmuşduq. Heç kes hett normalda yerinde dayana bilmeye Rüstem de terpenmemişdi. Her üçünün gözlerinin altı şişmişdi ve ağlamağı kesib yuxuya getmekleri vaxt aparmışdı. Sakitlik idi. Hem içeride, hemde bayırda. Getmişdiler göresen? Nolar ki, kaş ele olaydı. Uşaqları ehmalca divana yatırıb pencereye yaxınlaşdım. Gözüm saatı görende artıq 1 olmuşdu amma güneş evvelki yerinden terpenmemişdi deyesen.
Perdeni araladım ve çox peşman oldum. Evvelce heqiqeten gedibler fikirleşdim, amma sonra bir anda peyda oldular ve deli kimi içeri keçmeye, hoppanmağa, qara-qışqırıq salmağa başladılar. Bezileri Artıq üzlerinide göstere bilirdi ki, bu çox pis oldu ve ömrüm boyu gözümün qabağından getmeyecek qorxunc sifetlerini gördüm.
Dal-dalı yerimde sendelledim amma divandan tutub özme dayaq verdim. Uşaqlar ayılmışdı ve bayırdan gelen qorxunc sesleri eşidib qorxurdular. Diger pencereden ümidle baxdım, amma bu defe mexluqları yox sayıb sadece maşına baxdım. Yerindeydi ve gözlerimi qıyıb diqqetle baxdım, nece var idise elede qalmışdılar. Yuxarı baxdım, bayaqki quşlarında göyde uçan veziyyetde donub qaldığını gördüm. Deyesen bizim evden başqa her yerde vaxt dayanmışdı. O buynuzlu ecine nese etmişdi ve vaxt bizim olduğumuz yerden kenarda getmirdi.
“Men.. Men qorxuram” deyib ağlamağa başladı Fidan. Bundan pis menzeere

<< 1 ... 56 57 [58] 59 60 ... 104 >>