bacım oyandı. Evvelce etrafına, sonra mene qemli-qemli baxdı. İri qehveyi gözlerinde parıltını göre bilirdim. Ele bil neyise axtarırdı.
Onu bu cür görmek meni ele yıxırdıki, elimdekileri qoyub tez yanına yaxınlaşıb onu qucağıma aldım. “Nolub Fidan?” deye soruşdum.
“Anamı gördüm yuxuda.” Dedi ve bayaqdan gözünde ilişib qalan damlanın yolu açıldı. Menim de ağlamağımı görmemesi üçün onu çiynime yatızdırıb yanağından öpdüm ve belkede yüzüncü defe o boynumda hıçqırıqlarla boğulanda “Her şey yaxşı olacaq Fidan. Anamız gelecek.” dedim. Bu vaxt bayırda o vehşilerden birinin neriltisi geldi ve Fidan meni az qala boğacaqmış kimi boynumu qucaqladı. Artıq qorxma, keçecek, her şey yaxşıı olacaq kimi şablanları işletmekde işe yaramırdı (haçan yaramışdıki). “Haçan gelecek? Belke ... ö-ölüb?” dedi ve daha da hıçqırmağa başladı.
“Niye bele fikirleşirsen ki” kimi axmaq bir sual soruşdum.
“Axı bayırdakı bizim maşınımızdır. Anam, bibim onuynan getmişdiler. İndiyse yolda ilişib qalıb, demeli...”
“Yox, yox, yox gözelim. Anamız da, Mehriban da ele bacımızda hamısı salamatdı ve... Tehlükesiz ... yerdediler.” Son sözlerime heç özümde inanmadım. “Gel acımısan, yeqin” deyib fikrini yayındırmaq istedim. İsteksiz şekilde stolun arxasına keçdi. Onu başa düşürdüm, kim seher yemeyini soyuq suda islanmış xoşluyurduki?”
Fidan fikri dağılmış, öz yemeyine başı qarışanda Rüstemi oyatdım o da yemeyini yemeye başladı. Sonra Elzaynan, Rüstemin yanına keçdim. Rüstem daş kimi yatırdı, Elzaysa meni gören kimi halsız- halsız gözlerini açdı. Yanında oturdum ve saçlarına sığal çekdim. İfadesiz baxışlarıyla mene baxırdı.
“Çox sağol” dedim. Gözlerini yumub açdı. “Halın var?” deye soruşdum, guya her şey göz qbağında deyilmiş kimi. Yene gözlerini açıb bağladı. Çox halsız olduğunu görüb onu yormamağa çalışdım ve qalxıb süfre başına keçdim.
***
Elza o cüre iki gün yatdı. Her gün daha çox enejili görünürdü ve bu onda birinci defe deyildi deyesen. Rüstemde sağalırdı. Onun bu şoku unudmayacağını düşünürdüm

<< 1 ... 64 65 [66] 67 68 ... 104 >>