ölerdim.
Rüstem de sağalmışdı ve ayağıda teeccüblü veziyyetde sap-sağlamıydı. Sarğısını 2 gün sonra yeni bu gün açmışdıq ve cırmaq, qanlı yara heçne yoxuydu. Bunu Elzanın çobanyastıqları bacarmışdı yeqin. Hetta Rüstem bizim onu aldadıb ayağını bağladığımızı fikirleşirdi.
Yemek vaxtı Evin damından ses geldi. Hamımız sanki göreceyikmiş kimi yuxarı baxdıq. Sonra bunun yarsalar olduğunu başa düşdüm çünki az qala her gün görürdük olları. Axşam olmalı olan vaxta çardaqdan ses küyle çıxır ve deli kimi, ora bura uçuşurdular. Olar gün işığına öyreşmemişdiler ve ona görede hara geldi uçub ara bir eve deyirdiler. Bezileri süretle güllerden o terefe çıxmaq istemişdi deyesen ve donub qalmışdı ordaca. Son defe sayanda 15 yarasa ilişmişdi orda. Ged- gede yeqinki aclıqdan daha çox vehşileşirdiler ki pencereye çırpılırdılar.
Yerimden qalxdım ve pencereye yaxınlaşıb perdeni araladım. Qışqıran vehşilere fikir vermeyib yarasalara baxdım. Ele bu vaxt 3-ü DANQ, DANQ, DANQ pencereye çırpılıb öldü ve men azca geri çekildim. Gördüyüm menzere meni deşete getirdi. Yarasaların birinın qanadı bozlaşmıdı ve üstünde qehveyi lekeler vardı. Qalan hamısınınsa gözleri qıp- qırmızıydı. O qeder berk çırpılannan sonra öleceklerini fikirleşmişdim amma helede pencereni cırmaqlayırdılar. Ele bu vaxt DANQ, DANQ, DANQ... başqalarıda çırpıldı ve perdeni tez çekdim.
“Ne idi o?” soruşdu Vüqar. Toppuş dodaqlarınnan yağ damırdı.
“Sadece yarasalardı, yene yollarını tapa bilmirler... deyesen.” Elzaya baxırdım o da her şeyi anlamış kimi mene. Sonra mennen bacaya teref çevrildi gözleri. Ağzında çeynediyi yemeyi yarıda qalmışdı.
Gözlerim onun baxışlarını izledi. Qarşımda heç vaxt istifade etmediyimiz buxara ve onan çıxan enli daş bacası uzanırdı göye. Eyni vaxta yarasaların o xışıltı qarışıq ciyiltileride, qanadlarının seside getdikce yaxınlaşırdı.
Düşünmeden uşaqların yanına qaçdım ve suallarına fikir vermeden tez durğuzub, dehlize keçirdim. Ele bu an buxaradan içeri doluşmağa başlayan yarasalar 1 deyqede

<< 1 ... 66 67 [68] 69 70 ... 104 >>