menimçün. Hımm...
Bütün uşaqlarla aşağı düşmek istedim amma oradakı veziyyeti görüb birde pis olmalarını istemirdim, ona göeede birinci özüm düşdüm. Lakin heçne yoxuydu. Ehtiyatla qonaq otağına keçdim her yerine, hetta divanın altına da baxdım, amma heç bir şey yoxuydu. Ele bil 5 deyqe evvel burda yarasa fırtınası qopmamışdı.
Otaqda başqa kimlerinse olduğunu hiss etdim. Görüntüde heç kes yoxuydu, amma bir küncden mene baxdıqlarını bilirdim. Elza bir yana, amma bu mexluqlara heç öyreşmemişdim. Bezen uşaqlarıda qucaqlayıb yatarken bir xeyli yuxuya gede bilmirdim. Çünkü bize baxan baxışları meni narahat edirdi ve men uşaqları qorumaq üçün yuxuya gede bilmirdim. Xüsusiyle bu hadiseden sonra daha çox qorxurdum. Beynimde oların bizi istenilen vaxt öldüre bileceyi fikri vardı. Amma isteseydiler çodan ederdiler, ele deyil? Amma yenede içimde olara qarşı bu inamsızlıq hisi niye var idi bilmirdim.
Belkede ele tehlükeli olduqları üçün idi.NORA...
Yarasa hücumundan sonra 2 gün de yaşaya bildik. Deyesen artıq ikinci heftenin sonuna yaxınlaşırdıq. İki hefte. Bu hele ne qeder dvam edecekdi? Bu sualı düşünende özümü lap axmaq kimi hiss etdim. Bu vaxta qeder niye soruşmamışdım bunu. Fikrim uşaqlara, oların yemeklerine, temizliyine o qeder qarışmışdı ki, bunu heç soruşmamışdım. Getdikce erzaqlarımız tükenirdi. Artıq sadece soğan, 1-2 kartof, yarım litr duru yağ, yarım- yarım da un, düyü ve lobyalardan qalmışdı. Suyumuz mene möcüze kimi görünen bir sebebden helede gelirdi. Deyesen bunu 2 tonluq çenimize borcluyduq.
Mexluqlarsa bir an bele etrafı boş buraxmırdılar. Pencereden baxanda ve ya bayra çıxanda fısıltılar, neriltiler, deli kimi hereketler baş qaldırırdı. Bilmirem nece amma artıq göze görsenmeyide bacarırdılar ki, bu istemediyim bir şey idi. Artıq oların vahimeli görünüşlerine öyreşmişdim amma uşaqlar? Nezaret elediyim bir başqa şeyde buydu ki olar pencereye yaxınlaşmasın ve ya bayıra ümumiyyetle çıxmasınlar.
Ülker gelirdi ağlıma. Onu düşünmek bele ümid verirdi mene.

<< 1 ... 68 69 [70] 71 72 ... 104 >>