aşağı düşdüm.
Qonaq otağına keçib düz seher yemeyinin üstüne çıxdım. Menzere dünenki qonaqlığı xatırladırdı, hem de uşaq evlerinde kimsesizler üçün açılmış ramazan süfresini. Gözlerim bir neçe uşağın arasından Elizabeti tapdı. Yene hemişeki kimi ifadesiz baxışlarıyla meni süzür, bir yandanda omletinden dadırdı.
“Yaddaş kartını gören olub?” deyib anamla Mehribana baxıb soruşdum, amma fikrim Elizabethdeydi.
“Nolub ki balam bir sabahın xeyr.” Dedi anam. Lenete gelmiş medeni davranış qaydaları.
“Sabahınız xeyr.” Mende eyni tonda cavab verdim. “Üzr isteyirem” deye elave edende yene o mamauşağı veziyyetine düşdüyüm üçün özümden nifret etdim.
“Sabahın xeyr Anar müellim.” Zefer edasıynan “Bax bele.” Deye elave etdi. Digerlerinin de “sabahın xeyrleri” dörd bir yandan gelmeye başladı. Tekce biri deye bilmedi.
“Kartı gören olub?”
“Ne kartı?” deye verdiyi suala özü cavab vererek “He canonun yaddaş kartı? Men götürmüşdüm seher otağınnan. Bu gün atan işle bağlı otele görüşe gedeceydi, ona verdimki foto yerine versin. Yerini bilirsende sen gedib alarsan.”
Bütün bedenime sakitlik çökdü. Rahat bir nefes aldım ve teze omletin iyini ancaq indice hiss ede bildim. Süfreye keçib yemeye başladım. Anamla Mehriban gezdikleri ölkelerden danışırdılar, uşaqlar hemişeki kimi nese qırıldayırdılar, bir nefer hemişeki kimi sakit idi.
Yemekden sonra televizor yandırdım, amma bir saat kanalları çevirib heçne tapmayanda söndürüb, ayağa qalxdım. Elizabethi görende teeccüblendim. Stulda oturmuşdu ellerini birlşdirib qıçlarının arasına qoymuşdu ve hemişeki sifetiyle gözlerini televizora dikmişdi. Bilmediyim sebebden özümü günahkar hiss etdim, amma gözlerini televizora dikdiyini görüb birteher oldum.
Televizoru yandırdım ve baxmağına şerait yaratdım. Heç bir terpniş filan olmadı, elece televizora baxmağa davam etdi. Düzü televizora baxdığını düşünmürdüm.
Cibime 10 m. pul qoydum ve yuxarı seslenib “Ana, bibi men şekilleri almağa gedirem nese lazımdı?” dedim.
“Yox yox heçne lazım

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 104 >>