“Men sizin dilde (Yad diyar yada Paralel dünya) deyilen bir yerden gelmişem. Mence sen bunu bilisen?”
Yazdıqlarının şokunnan helede qurtulmamışdım ona göre sulalına başımı “yox” menasında yelledim.
“Men, senin bizi göre bilmeyini deyirem. Başqa çox insan bizi göre bilmirler, meselen valideynlerin ve uşaqlar. Amma sen bizi göre bilirsen.” Yazdı.
“Düzü göre bilmememeyi daha üstün tutardım. Onda sen demek isteyirsen ki, bayırdakı vehşileride sadece men görürem?”
Fidan düz otamızdaydı ve o yazanda ona, men danışanda mene baxırdı. Rüstemle, Vüqar da ağzı açıq bizi seyr eliyirdi.
“Yox. Olar bele şeye fikir vermirler. Görünmek ya da görünmemek olarçün vacib deyil. Ona görede oları hamı göre bilir. Amma biz görünmemeye çox fikir veririk. Sense bizi özümüzü görünmez edende bel göre bilirsen” deye oxudum.
Başımı yelleyib otağa baxaraq “Axı men indi heçne görmürem” dedim.
“Göre bilmezsen, çünkü olar özlerini gizletmekçün inanılmaz enerji serf edirler. Adeten bu elede çetin olmur, amma sen ve ya Vüqar kimi gözüaçıq adamlar olanda özümüzü görünmez elemeye daha çox enrji serf edirik. Buna sizde besiret gözü deyirler deyesen. O her ikinizde var.”
“Yeni demek isteyirsen ki adi veziyyetde görünmemek qaşıqda yumurta aparmaqdısa, menim kimi adamlar olanda bu hem elde, hemde ağızda qaşıqla yumurta aparmağa benzeyir?” soruşdum. Bir anda özümü seçilmiş insan kimi hiss etdim.
“He” yazdı qısaca.
“Bes müharibe nedi. Hansı müharibeni nezerde tutursan?”
Bir az fikirleşdi ve deyesen pis oldu. Gözleride dolmuşdu, amma gizletdi. Qelemi götürüb uzun bir abzas yazdı. “Menim dünyamda daim müharibeler hökm sürür. Müharibe heyatınmızın bir parçasıdı. Daim hücum edir, torpağımıza torpaq qatırıq. Men ölkemizde şehzadeyem. Davamçı ve xalqımın ümüdü. Bayırda bizi mühasirede saxlayanlar bizim düşmenlerimizdi. Xalqım hal- hazırda olarla müharibe aparır. Deli varlıqlardı ve adları Kas-Kaslardı (menası ağılsızlar bizim dilde). Evveller olarla heç müharibe aparmamışdıq, çünki olar ağılsız

<< 1 ... 70 71 [72] 73 74 ... 104 >>