ona teref çevrilib Fuad maşını sürür. Uşaqlar görünmürdü demek olar amma işıqlı vaxtı birinin elini görmüşdüm. Yeqin qorxub künce sıxılmışdılar. Heç birin üzünüde gömürdüm demek olar. Ya görürdüm? Neye göre bilmirdim amma her baxanda olar hereket edirmiş kimi görünürdü mene. Anam gözlerini qırpdı?
“Ana!” deye qışqırdım. Cavab gelmedi. “Mehriban!” Cavab gelmedi. “Ata?” ümüdsüz sesime ses veren olmadı. “Hardasız he?” Vehşilerde susmuş meni izleyirdiler. Sessizlik daha çox esebleşdirirdi. “Men size demişdim axı gelmeyek yadınızdadı?” Cavab yoxuydu. Dodaqlarımı gemirmeye başladım ve gözyaşlarımın serbest axmasına icaze verdim. “Siz deyen oldu hemişeki kimi. Geldik. Ne oldu?” Vinokla anamagile birde baxdım. “Niye susursan ana? Düz düyirem ona göre?” Vinoku aşağı salıb davam eledim. İllerdir içimde yığdığım amma heç cür boşalda bimediyim hirsimi boşaldırdım. “Bu zehrimar yerin harası yaxşıdır ki el çeke bilmirsiz burdan!?” elimle arxa evi işare edib “Niye başa düşmürsüz MEN BU EVE GELMEK İSTEMİREM!” dedi. Sessizlik. “Menim 17 yaşım vare ana, amma senin o psixi xesteliyine göre sene qarşı çıxa bilmirem! Tek sebeb budu! Herden adamı çox esebleşdirirsen, uşaq kimi olursan. Niye meni başa düşmürsen ana? Men böyümüşem, azad qerarlar vere bilirem. Eve gec gele bilerem, tek yola çıxa bilerem, yoldaşlarımla istediyim yere gede bilerem ve inan heçne olmaz mene!”Başımı aşağı eydim. Sesszilik. Deyesen indi deli olmağa başlıyırdım. Çox hirslenmişdim ve yerden bir daş götürüb maşına tolazladım. Amma daş göyde ilişib qaldı. Sora bu defe yarayacaq deye 3 denede de atdım. Dörd dene daş göyde asılı qalmışdı yarasalar kimi. Zaman donmuşdu o terefde. Bunu görüb ağlayacaq veziyyete gelene qeder güldüm. Elimdeki vinoka baxıb göz yaşlarımı sildim ve onuda tulladım, oda asılı qaldı, men yene güldüm.
***
Divanda oturub fikre getmişdim. Uşaqların bayaqdan meni izlediyini bilirdim amma olara heç bir reaksiya vermirdim. Yemek vaxtları gelmişdi deyesen, amma ne verecekdim olara? Elimizde sadece

<< 1 ... 74 75 [76] 77 78 ... 104 >>