insanı. Ya bu güller gücünü itirdi? Özümü fikirleşmirdim uşaqları fikirleşirdim. O vehşiler eve dolanda neyneyecekdik? En çox sevdiyim bacıma ne ederdiler ve ya Rüsteme Vüqara? Elimdeki gülü yere atıb etrafa baxdım. Kas- Kaslarada soyuq idi amma bu olara meni gören kimi nifretle xırıldamaqlarına mane olmurdu. Son defe maşına baxıb üşüyerek içeri girdim. İçimde peşmançılıq, günahkarlıq hissi vardı.
İçeri uşaqların yanına keçende hamısının Antraktida pinqivinleri kimi bir yerde büzüşüb yatdıqlarını gördüm. NORA da olarla birlikdeydi. Artıq bu meni o qeder de narahat etmese de bu veziyyete qarşı antipatiyam vardı.
Mende bir adyal götürüb büründüm ve qarşımdakı kresloya eyleşdim.
“Anar” dedi bacım. Titreyen bedeniyle azca qabağa çıxıb mene baxdı.
“Nedi?” soruşdum, amma üzündeki mimikadan yemek istediyini anladım.
“Men acımışam”
“İndi hazırlayaram” deyib metbexe keçdim. İslatdığım lobyaları ele islanmış veziyyetde bişmeye qoydum, özümse ümüdsüz veziyyetde stola oturdum. Nefes alanda ağzımnan buxar çıxdığını görmek o qederde qeribe görünmürdü. Üşümeye başlamışdım, çünkü hamını geyindirsemde özüm nazik geyinmişdim. Ağlıma o deyqe bir fikir geldi ve metbexden çıxıb zirzemiye düşdüm. İçeri giren kimi elim işığı yandırmaqçün divara getdi, amma çaresiz yanıma düşdü. Men de zirzemini pencerelerinden düşen işıqlar kor- korane taxta yeşikler axtarmağa başladım. Bextime xatırladığım yerde ona qeder yeşik vardı ve üstegel köhne qezet, jurnal, kitablarda vardı. Gözlerimi qıyıb diqqetle baxanda küncde bir yığın qalın taxtalar olduğunu da gördüm. Hamısını pencerelerin qabağına çekidim, tozlu ve lekeli pencerelerden düşen boğuq işıqda yeşikleri sökmeye başladım. Bir az hereket qızışmağıma sebeb oldu. Çart- çurt sesi alemi bürüdü ve bir vaxt sonra 10 dene yeşik sökmüşdüm. Altından ip keçirib odun şelesi kimi yığdım ve pillekenlerin qabağına düzdüm.
Geri qayıtdım ve yerde qalan eyri- üyrü qalın taxtaları ve kağızları yığdım. Üstünde yarı- çılpaq qız şekilleri olan jurnal

<< 1 ... 76 77 [78] 79 80 ... 104 >>