sözlerde hikmet olduğunu anlıyırdım amma başa düşmeyimçün başma gelmeyi lazımmış. Heyatımın bu günlerini heç vaxt unutmayaqcaqdım. İnsan onu deli eden şeyi nece unuda biler ki?
Eyib bir odunda atdım insana xoş tesir bağışlayan bu şeraitde boşqabımdakı son lobyalarımıda yedim.
***
Uşaqlar yedikden sonra bir- birinin qucağında yuxuya getdi. Sadece men ve Nora oyaq idik. Bayırdakı qaranlığa baxıb axırki qaranlıq düşdü deye bilerdik, amma bu normal qaranlıq deyildi. Bir müddet ikimizde çıtırtıyla yanan odunlara baxdıq. İşıq üzümüzde eks olunurdu ve azca isti olduğuna göre adyalımı açıb qabağa eyilmiş gözlerimi alova dikib Noraya vereceyim sualları fikirleşirdim. Birleşdirdiyim ellerimi herden açır, istiye tutub qızınırdım amma Nora çox sakit terpenmeden dayanmışdı. Ele bil bayaq aşağıda olan hadiseni bilirdi ve menim suallarımın başlamasını gözlüyürdü.
“Bayaq zirzemide mene hücum etdiler. Uşaqlar qorxsun deye demedim, amma deyesen senin güllerin öz tesirini itirir.” Dedim. Sesim getdikce alçalırdı.
“Tam solmayana kimi bura gire bilmezler” yazdı qısaca amma bu meni memnun elemedi. Sanki başından elemişdi meni.
“Bu ne vaxta qeder davam edecek Nora? Her şeyimiz tükenir.” Dedim. Az qala yalvaracaqdım.
Sifetine baxdım yene dolduğunu gördüm. Bu defe çox dolmuşdu ve göz yaşlarını saxlaya bilmedi. Sakitce ellerini üzüne tutub ağladı. Ona bir az yaxınlaşıb sakitleşdirmeye çalışdım amma özüm de narahat ola-ola onu bece sakitleşdirecekdim?
“Üzr isteyiren Nora, seni incitmek istemedim amma bizi de başa düş.” Ardını davam ede bilmedim ve bir neçe deyqe sakitleşmeyini gözledim.
Sakitleşennen sonra qelemi eline alıb “Men en pis, murdar çirkin mexluqam. Mende ailem kimi olacağam amma inan bunu istemirem” yazdı. Mene uzatdıqdan sonra ellerini üzüne tutub sessiz şekilde hıçqırmağa başladı.
“Bununla ne demek isteyirsen Nora?” dedim artan gerginliye fikir vermemeye çalışaraq.
Gözünden bir-iki damla axıb kağıza düşdü ve “Men size yalan dedim. Belkede müharibe çoxdan uduzulub”

<< 1 ... 79 80 [81] 82 83 ... 104 >>