verse”
“Meleklerin icazesi? Her şey tanrının elinde deyil?” soruşdum.
“Bunu mende bilmirem. Her şey çox qarışıqdır” yazdı. İndi üzünde illerin bezginliyi vardı sanki.
Eşitdiklerime inanmırdım. Heç bu indide inandırıcı gelmir, amma mence Nora düz ne demişdise onda demişdi. Bir müddet beynim dediklerini hezm elemeye çalışdı. Neyçünse bu qaranlıq mövzunu davam elemek istemedim birden. Belkede veziyyetin dahada vahimeli olmağını istemirdim.
Gözümün qabağında üstüme tullanan minlerle boz dele geldi. Udqundum ve başqa şey fikirleşmeye çalışdım, amma alınmadı. “Deleler. Olar üstüme tullanan an... birden gözlerimi açıb gördümkü hamsı ölüb. Rengleri, hetta ağacların rengleri oların rengindeydi.” Dedim heyecanla. “Meni kim xilas eledi” dedim.
“Kop. Sen hemişe evden çıxanda arxanca gönderirdim ki, seni qorusun.” Yazdı. Oxuduqlarım fikrimideyişirdi. Demeli meni qorumaq?
Ağlıma şekiller geldi ve otağa baxıb Kopu axtararaq “Şekilleri de o götürdü 100%” dedim. Başıyla testiqledi. “Mene hedeqorxuda geldi” dedim. Sanki uşaqnın pis hereketini anasına deyirdim. Bu defe bloknotu götürdü.
“Bunu men istemişdim. Yuxuna girib seni qorxutsun istedim. Bağışla amma bu senin yaxşılığın üçün idi. Lakin sen çox inadkar çıxdın” yazıb dayandı.
“Başa düş düşdüyüm veziyyet o qeder anormal idi ki. Ailemi tehlükede qoymaq istemirdim” dedim çaresiz ses tonuynan. Bu sözüm onu bir az da duyğulandırmışdı. “Bax yene ağlama. Sen sehv başa düşmüsen. Kas- kaslar min iller bu dünyada olmuyub ki her halda. Amma insanlar min illeridir bir- biriyle vuruşur. Tarix kitablarına baxsan sadece müharibelerdir. Ya ele öz- özümüze. Biz de duyğusuz ola bilirik Nora. Düzdü menim ailem yaxşı insanlardı, amma inan mene insanların ne edeceyini qabaqcadan bilmirsen.
“Amma sen öz irqinin min illerdir davam elediyi iyrenc bir şeyi istemirsen. Ele olmaq istemirsen... Ne bilim mence ele en vacibi budu. Sen istemirsen. Mence belede davam ele yaxşı? Belke ne bilim... ölkene qayıdıb kraliça olanda bu hissleri xalqına

<< 1 ... 83 84 [85] 86 87 ... 104 >>