qeribe terefi o bunun ne vaxt olacağını bilmirdi, amma getdikce o günün yaxınlaşdığını anlayırdı. Bu hem onu, hemde meni narahat edirdi. Evde 3 eded hisleri olmayan varlıqla yaşamaq nece olacaqdı göresen? Her halda bizi kas-Kasların qabağına atdırmazdı ele deyil?
Elimi stulun başına qoydum. Yene bir reaksiya vermedi. Baxışları eyni yere zillenmişdi. Sanki içimdeki vermek istediyim amma vere bilmediyim suallarımı görüb nese yazmağa başladı.
“Müharibe uduzulub” yazdı.
Derinnen udqunub “Nece bildin?” soruşdum. Üreyim yerini deyişib daha derinlere düşmüşdü ele bil.
“Hiss edirem Gözlemeyin menası yoxdu. Olara teslim olacağam” yazdı. yazdı. Ne deyeceyimi bilmedim.
“Yox. Başqa nes yolu olmalıdı ne bili...”
“Başqa yol yoxdu. Size daha çox eziyyet vere bilmerem. Qalsam ya acından, yada güllerin solub bizi müdafiesiz saxlamağınnan öleceyik. Amma meni öldürseler her şey bitecek.”
“Yox buna icaze vere bilmerem Nora. Sen. Sen başqa dünyalı ola bilersen amma yaxşısan” dedim. Ümüdsüz gözleri aşağı endi sanki, artıq az qalıb deyirdi. Her şeyi başa düşüb “Bu dünyadan...” düzgün kelimeni axtardım amma düzgün kelme ele birinciydi. “Bu dünyadan yaxşı insan kimi getmekisteyirsen he? Böyüme günü. O güne çox az qalıb?” soruşdum sonra, bir defede udqunub işe yaramasada boğazımdakı qeheri yox elemeye çalışdım. Gözlerimde sözüme baxmamış, yaşarmışdı.
“He. Hiss edirem ki çox az qalıb” yazdı. Vereqe iri- iri göz yaşlrı dammışdı.
“Bax bura” deyib aşağı eyildim. Özümü topladım ve gözlerimi sildim. Heyatımın en amma en böyük sehvini edirdim. “Bacara bilersen” dedim. “Mene bax bacara bilersen. Sen olar kimi olmayacaqsan, çünki bunu istemirsen. Bir yol tap evine qapı aç. Eminen ki bir yolu var Nora. Bacımın sene ehtiyacı var. İndi ölmeyin ona da pis tesir edecek. Zaxorun mene nece baxdığını gördüm, ele bilirsen sen ölenden sonrada bizi öldürmemiş burdan gedecey? ” dedim son nefesime kimi.
Başını yelledi ve ele nese yazacaqdı ki, bayırdan vehşilerin ulaşması geldi. Perdeni aralayıb

<< 1 ... 87 88 [89] 90 91 ... 104 >>