düz yanına geldi Rüstem.
Men Noraya baxdım oda mene. “Son defe” dedim ona. Başını yelledi ve uşaqlara sarı gedib oynamağa başladı. Belkede yarım saat her şeyi unutduq. Unudulmaz yarım saat (sonradan özüme bağışlamayaxağım yarım saat.) Gelinciklerle bir- birimizin evine qonaq getdik. Men evin atası oldum, Nora anası. Fidan şahazde oldu, Nora onun dayesi. Rüstemle, Vüqar Noranın esgerleri oldu ve daha neçe bele oyunlar. Buxaranın qarşısında istinnin qucağında oynadığımız oyunlar o qeder xoş idi ki, gerçekliyi unudmuşduq. Ta ki, bayırdan Kas- Kasların maşına vurduqları zerbeleri eşidene kimi. O an Men Noraya Norada mene baxdı. Gözlerim doldu, başqa terefe baxdım. Nora ayağa qalxıb zirzemiye teref baxdı. Qapı özü- özlüyüne çıt edib bağlandı.
“Niye qalxdın Nora?” dedi bacım halsız- halsız. Rüstemle Vüqar da maraqla bize baxdılar. Nora mene teref çevrildi.
“Nora... getmelidi uşaqlar” deye bildim ve bayırdakı danq- dunqları nezere almasaq evi vahimeli sessizlik bürüdü.
Bacım öskürerek “Yoooox getmesin” dedi qaşlarını çatıb. Birde yox desem ağlayacaqdı.
Vüqarla, Rüstemde narazılıqla mırıldandılar. Nora ayağa qalxıb divanın yanıyla dehlize doğru getdi. Gözlerim dayana bilmedi, yaşlar axmağa başladı. Dişlerimi sıxmaqda kömek etmirdi artıq. Fidan bunu görüb ağlamağa başladı. Ardıycan Vüqarla Rüstemde neye ağladıqlarını bilmeselerde ağlamağa başladılar. Fidan adyalı üstünden atıb divanın axasına qaçdı onu tutub saxladım.
Nora yerinde donub qalmışdı ve arxası bize dönük idi. Rüstemle Vüqar divanın üstüne çıxıb bize baxırdılar. Niye ele donub qalmışdı bilmirem. Tereddüd edirdi? Fikrinnen daşınmışdı? Ani olaraq dayandığı yerde sendelledi amma o deyqede düzeldi. Sağ eliyle göz yaşlarını silib boynunun arxasından bize baxdı. Qranlıq otaqda, bir az pencereden, bir azda ocaqdan düşen işığın kölgeleri Noraya vahimeli görüntü verdi bir anlıq. Sonra bize teref çevrildi ve mat-mat baxdı. Ona ne olmuşdu birden-bire? Birden qollarını açdı, bu ani bir qerar idi. Fidan qolumda

<< 1 ... 89 90 [91] 92 93 ... 104 >>