gelme.-deyib ona qisqirirdi.Samir onu ozunden uzaqlasdirib yuksek sesle dillendi.
-Leyla menim arvadimdir.Senden sorusmayacam ona yaxin gelende.
-Helelik bu beledir.Tezlikle o senin hec neyin olmayacaq.-Hesen sozunu deyib ona baxdi.Samir ise qaslarini cataraq anlamaz baxislarla Hesene baxd.
-Nece yani?
-Vekil is acib o senden bosanacaq.Deyirem birde ona yaxin gelsen ozunden kus.-deyib mene teref addimladi.Qolumdan yapisaraq meni masina teref apardi.Samirse arxamizdan qisqiraraq dillendi.
-Bu hec vaxt olmayacaq.Biz hec vaxt bosanmayacayiq.Esidirsen Leyla?-deyib o da masinina teref getdi.O vaxt Samirin sozlerini ciddi qebul etmemisdim,amma men hele yaxsi tanimirdim.Onun neler ede bileceyi menim aglim ucundan da kecmirdi.
Bolum 20.
Deyirler ki zaman her seyin unutdurur.Elbetde bu beledir,amma tam olaraq yox.Zaman hec neyi unutdurmur.Sadece zaman qanayan yaralarimiza melhem olur.Bu qeder.Yani unutdum demekle hec neyi unutmursan,cunki unutmaq mumkun deyil.Unutmaq ucun ya yaddasimizin itmesi,ya da olmeyimiz lazimdir.Unutmaq mumkun olsaydi Samir Ulkerin acisini unudardi,ya da men Samirin etdiklerini unudardim,amma gorunen odur ki,hec birimiz hec neyi unutmamamisiq.Samiri mence men hec vaxt unuda bilmeyecem,cunki onun mende qoydugu yaralar bir omur menimle gedecek.Onlari istesemde unuda bilmerem.Eve geldiyim vaxtdan bir ay kecmisdi.Bu bir ayda deyisen bir sey yox idi.Mehkeme isi acilsa da,hele ki bosanmgimiz mumkun deyildi.Samir ozude vekil oldigu ucun elinde geleni edirdi ki,is uzansin.Deyesen oz tanislarini bu ise qosmusdu ki,hakim bizim yeni evil oldugumuzu deyib bize 6 ay vaxt vermisdi,hemde menim elimde ele bir subut yox idi ki,onu fakt olaraq gosterek ve bu is tez bir zamanda acilsin.Hesen bunlari esidende ne veziyyete dusduyunu hele de unuda bilmirem.Az qaldi ki,gedib o hakim yaxasindan yapishsin ki,”Tez ol Leylani bosa.”Menim qacaraq evlendiyimi demek olar ki,her kes bilirdi.Ona gore de indi bosanma xeberi eks seda yaratmisdi,elbetde hec kes meselenin ne

<< 1 ... 143 144 [145] 146 147 ... 226 >>