altindan qaçmişdi.Burda qalmaginin bir menasi olmadigini da yaxşi anlayirdi artig.Aglayarag xestexanani terk etmişdi.Yaxinligdaki bir parkda oturur.Elini qarnina apararag
“Korpem bilirsen atan bize inanmadi,bagisla meni sende meni kimi atasiz boyuyeceksen.Ama sene soz verirem birde qoymaram kimse qururumuzu sindirsin.Soz verirem sene”
Turanin qelbi cox aciyirdi.Ruslan ona inanmamisdi onu hec vaxt bagişlamayacagdi.
Turanin sadece bir şansi var idi artig o da Elxan.
Heyatinin Ruslan adli sehifesini baglamişdi artig bu gunden.

Telefonu eline alarag Elxana zeng edir.Artig Elxandan başqa siginacag bir kimsesi yox idi anasiyla birge cixib getmeli idi.
+Alo Turanim
-Alo Elxan
Deyerek hönkürtu sinesinden qopmuşdu Turanin
+Turanim ne olub yaxşisan sen?
-Elxan yalvariram gel meni apar burdan.
+Turan yalvariram aglama ne olub sene?
-Elxan gel apar meni
+Hardasan de gelib apariram seni bu deqiqe aglama ama.
Bir az kecenden sonra Elxan gelmisdi.
Turan Elxana berk berk sarilmisdi
+Elxan
-Cann
+Apar meni burdan yalvariram apar.Artiğ gucum qalmayib.
-Aparacam Turanim aglama aparacam gedek.
Saat 2 idi 6 da Baki-Ankara teyyaresi qalxacagdi.Turanin anasini da götürenden sonra Turan oz eşyalarini yigmag ucun evine gelmisdi.
Qapini acarag yavaş addimlarla iceri daxil olmuşdu Ruslanla keçirdiyi acili,şirinli gunler sanki bir film fragmenti kimi gözlerinin önünden keçirdi.Bu yaşadiglarinin film olmagini arzulayirdi.
Ama cox heyf ki gerçek idi yaşananlar.
Anlaşmali nigahi ve betnindeki körpesi gerçek idi.
Son defe yatag otaglarina doğru addimlayirdi.Sanki her addimda nefesi kesilecekmiş kimi.Her addimda ölecekmiş kimi.Ama yaşayirdi.Boğazindaki düyün ve qelbindeki yara ile yaşayirdi.
Aglayarag paltarlarini yiğirdi.Heyati bexti uzune gulmemişdi.Övladini ne olur olsun dunyaya getirib boyudecekdi ama atasiz.
Cixmag isteyende addimini saxladi ve geriye dondu.
Ruslanin koyneklerinden birini göturerek son defe içine cekmisdi Turan ve bir kagiz parcasina son urek

<< 1 ... 67 68 [69] 70 71 ... 87 >>