terk etdiler.
Dilay Mirayı diqqetle süzürdü. Miray ise sakit şekilde meyve suyundan içirdi. Kenardan onu izlemelerini sevmirdi. Kim severdi ki? Üstelik bu bir nefer terefinden deyil qarşısına çıxan bütün insanlardan aldığı teessürat idi. Miray başını Dilaya teref çevirib insanı derinliye çeken deniz kimi mavi gözlerine baxdı. Deyişmişdi Dilay, baxışında oynama görürdü. Kiçik Dilay ile böyüyerek Cannur xanıma benzeyen Böyük Dilay arasındakı baxışlar idi bu baxışlar.
Axır ki, Dilay Mirayın saçlatını göstererek: "Boyamısan?" -deye sual verdi.
Miray qaşlarını çataraq "yox" anlamında işaret verdi. Unutmamışdı, ancaq sözünüde tutmamışdı. Dilay gözlerini qapayıb, başını terpederek sanki beynindeki düşüncelerden azad olurcasına "Men ise boyadım, sözümü tutmadım" - dedi.
"Sen de sözünü tutmadın, Miray. Sonra mende bir sözümüzü pozdum" - deyerek davam etdi.
Miray sadece Dilayın dediklerini oxuya bilmesin deye başını çevirdi. Dilay da susdu. Ve masadan qalxaraq tez-tez pillekenleru çıxdı.Miray danışa bilmezdi, deye bilmezdi. Axı onu danışmasın, sussun deye işgenceler vererek, bu veziyyete salmışlardı. Heyatını mehv etmişdiler. Bütün uşaqlığını, arzularını, o gözel sesini ondan mehrum etmişdiler. Xeyallarını pozmuşdular. Ve bunun neticesinde arxasını söykeyecek bir direk, bir dayaq olmamışdı. Onu anlamamışdılar, eksine ört-basdır etmişdiler, ondan utanmışdılar. 8 yaşından indiye kimi tek başına mübarize aparmışdı. İçindekileri ise bir defe olsun bele kimese dememişdi. Masaya göz gezdirdi, nece ki "aile 'seher yemey'inde" stullar boş idise, onun heyatı da aile meselesinde boşluqla dolu idi. Bu 8 yaşından başlayan boşluq deyildi. O beşikde olarken bele ana, ata qayğısından mehrum olan bir körpe idi.
Keçmişden gelen LEKElerin şahidi idi - Miray, şahid olduğu üçün mehkum heyatına layiq görülmüşdü...Ayağa qalxıb pillekenleri çıxıb öz 'yeni' otağına üz tutarken beyninden istehza ile "Bu da meşhur Poladovların "birlikde" etdiyi "seher yemeyi" " fikirlerini keçirderek, kederli

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>