olsa, menim üçün bir faişeden ferqin yoxdu" - deyib Dilayı iteleyerek, hamamdan çıxdı. Dilay heyretle oğlanın arxasınca baxıb, dediyi ağır sözleri hezm etmeye çalışdı.
Yene o kobud sesi eşitdikde başını qaldırıb xeyal qırıqlığı ile baxdı: "Men gelince evimden redd ol" - deyib qapını sert şekilde çırpıb getdi ve ardından paramparça, ferqli bir Dilay buraxdı.
Dilay geri-geri gederek divara söykendi, ardından ayaqlarında hiss etdiyi taqetsizlikle divardan sürüşüb yere çökdü. Elleri ile üzüne, bedenine toxunub, dehşetle aynadan dağılmış görüntüsüne baxdı. Başını dizleri üstüne qoyub şiddetli şekilde ağlamağa başladı.
Bele olsun istemezdi, heç ne xatırlamırdı, amma bunun heyfini alacağına öz-özlüyünde söz verdi.
***
İLLER EVVEL....
KEÇMİŞ...
Maşının şeffaflığı pozan penceresinden sessizce, buğlanmış gözlerle izledi qadın : geride qoyub getdiyi şeheri, ilk addımlarının, uşaqlıq illerinin, gülüşünün, ezabının, qehqesinin, iztirabının, ilk sevgisinin, ilk görüşünün, ilk el tutuşunun, ilk öpüşünün ve ilk acı dolu ayrılığının izlerini daşıyan en doğma 'yad' olan, böyüyüb başa çatan küçeni, deyişken insanları .... Gözünden iri bir damla yaş axdı... İri bir damla ... Heyatı nece de bu aciz, iri bir göz yaşı damlasına benzeyirdi. O damla yanağından süzülüb axmışdı .. Nece ki iller heyatından süzülüb getdiyi kimi... Gözleri axtarırdı... 'O'nu axtarırdı... 'Tek' varlığını... Qelbine hebs etdiyi insanını... Heç bir simada onu göre bilmirdi ... 'O'nu heç vaxt görmeyeceyini bile-bile axtarırdı ümidsiz gözleri... Tozlu, torpaqlı yolda sürülen maşının sesi eks-seda edirdi qulaqlarına... Düşüncelerden maşının dayanması ile ayrıldı... Havanı içine çekdi ,sanki, onun qoxusunu duymaq isteyirdi... Amma ne ferqli qoxular vardı... 'Göz yaşı' ile dolu olan, qelbleri paramparça olan insanların qoxusu... Ayaqları öz yolunda getdi, öz ünvanına qovuşmağa telesdi... Artıq üz-üze idiler... Çox soyuq idi... Çox... Onun tanıdığı biri deyildi sanki... gözünden yaşlar bir torpağı

<< 1 ... 6 7 [8] 9 >>