tapmayaraq, balkona çıxmış ve atasının orada indiki veziyyetde eyleşdiyini görerek atasına yaxınlaşıb: "Ata, sene bir şey demeliyem" - dedi ümid dolu gözlerle.
Heşim bey başını qaldırıb, Miraya baxaraq: "Sonra, Miray" - deyerek yene elindeki deftere nese çekmeye davam etdi.
Miray yalvaran sesle: "Ata, ne olar, çox vacibdi" - deyerek yene de ümidle atasına baxdı.
Ancaq Heşim bey sebrinin daşdığını göstererek: "Sene sonra dedim!!" - deye Miraya sesini qaldırıb, "Lale, Mirayı gel buradan apar" - deye emr verdi.
Miray atasının sesinden qorxaraq, dodaqlarını büzerek, başını aşağı saldı. Evdeki indiki işleyen qadının Lale olduğunu xatırladı. İki övladının olduğunuda bilirdi...Bir oğlan, bir qız... Behbud ve Melek... Nece oldu ki, onları ilk defe görende simalarını bu qeder tanış geldiyini hiss edib, tanıya bilmemişdi. Dilay Melekle her defe dalaşdığından, Melek Mirayla, Behbud ise Dilayla oynayrdı. Cannur xanım her ne qeder buna mane olmağa çalışsa da, Heşim bey öz susqunluğu ile razılığını bildirirdi. Lalenin çiyinlerinden çekerek eve aparmasını görüb geri çekilerğk, hemişeki sıxıldıqda, tek hiss etdikde- ağladığı yere qaçdı. Arxasından ise Lalenin: "Ahh, bu qız yene küsdü" - deye şikayet dolu sesi ile, Cannur xanımın: "Burax, qoy hara gedirse getsin" - sesini eşiderek, gözünden bir yaş axıdaraq, başını dizlerinin üzerine qoyub ağlamağa davam etdi.
Miray hele uşaqken qayğının ne olduğunu bilirdi...Çünki insanın yaşı az olsa bele görmediyi, duymadığı hislerin derinliklerine varırdı. Sevgiden, qayğıdan mehrum bir uşaq idi...Anasından heç vaxt sevgi görmemişdi..Anası sevgisini ancaq Dilaya bexş edirdi. Atası ise ne qeder de her iki qızına soyuq davransa da, bezen onlarla maraqlanar, sevdikleri oyuncaqları alardı. Ona göre üreyindekileri atasına açıb demek isteyirdi. Ancaq atası onu dinlememiş, çekdiyi resmini daha önemsemişdi. Yeqin ki, Miraya da resm qabiliyyeti atasından keçmişdi. Atasının tez-tez cızma-qara etdiyini görürdü. Tek şekilde, fikrini elindeki işine

<< 1 ... 8 9 [10] 11 >>