Men bütün qaraların içinde yegane qırmızı. Qaradamı boğulacam, yoxsa qaradanmı doğulacam bunu göreceyik...

Son defe güzgüde eksime baxdım. Yarım saat şkafın qarşısında boş-boş dayandıqdan sonra artıq geyineceyim paltara qerar vermişdim. Üzerime yeni aldığım qara rengli, bedenime tam oturmuş, dizden bir qarış yuxarı donla istediyim kimi olmuşdum. Paltarımın renginin saçımın rengi ile uyuşmağına ayrıca sevinmişdim. Hemişeki kimi sade makiyaj edib, uzun, belime qeder uzanan qırmızı saçımı düzleşdirib açıq buraxdım. Sol bileyime mene uğur getirdiyini düşündüyüm, üzeri kiçik svarovski qaşlarla örtülmüş bilerziyimi taxdıqdan sonra, qoxusunu çox sevdiyim etirimi vurdum. Deyesen hazır idim...

"Qızım, besdi day bezendin. Gözelsen! Di gel çıx ilk iş gününden gecikme!" - içeriden nenemin sesini eşitmeyimle elim ayağım bir-birine dolaşdı. İşi tam unutmuşdum...

"Gelirem!" - deye avazım çıxdığı qeder qışqırdım.
Celd çantamı götürüb otaqdan çıxırdım ki, yene güzgüye baxmaq ehtiyacı hiss edib geri qayıtdım. Saçlarımı elimle bir daha düzeltdikden sonra otaqdan çıxdım.

"Şükür güzgüden ayırana!" - deye nenem dillenib ellerini göye qaldırdı. Onun bu hereketine gülümseyib, yanağından öpdüm.Bu hereketime yumuşamış olacaq ki, o da gülümsedi ve üzümü elleri arasına aldı.

"Sağ-salamat get gözel qızım, xoş xeberlerle gel" - üzümden öpüb dillendi.
Nenemin xeyir duasını aldıqdan sonra ayağıma dikdaban, bilekden bağlamalı, qırmızı ayaqqabımı geyinib üzerime plaşımı keçirdikden sonra evden çıxdım. Çöle çıxar-çıxmaz yazın serin havasını hiss etmeyimle üzüme gülümseme yayıldı. Gözümü yumub bu gözel havanı içime çekdim. Quşların cıvıltısı, üzüme deyen serin meh sanki heyatın gözelliyinden behs edirdi. Sanki heçkimin derdi yoxmuş kimi...Sanki herkes xoşbextmiş kimi...Etrafı izleye-izleye küçe boyunca aşağı enmeye başladım.Havanın yaxşı olmasından istifade herkes gezintiye çıxmışdı. Bir terefde babasının elinden tutub dayanmadan ona suallar yağdıran kiçik, şirin qız, bir terefde

[1] 2 3 ... 6 >>