"Suay Sultanova" - celd cavabladım.

"İyirmi-ikinci mertebe, sağdan sonuncu otaq" - gözlerini mene çevirib dillendi. Başımla teşekkür edib heyecan ve gerginlik qarışıq addımlarla lifte teref ireliledim. Düymeni basmağımla on-beş saniye keçmemiş liftin gösterişli qapısı açıldı. Budur...Yeni bir möhteşemlik...Bizim binanın bütün qonşularını tuta bilecek genişliye sahib bir lift...Buna lift bele demek günahdı. İçerideki insanların mene qeribe terzde baxması ile celd özümü ele alıb içeri daxil oldum. İyirmi-ikinci mertebenin düymesini basıb başımı arxa terefe çevirdim.Ve...Lift yuxarı qalxdıqca ayağım altda qalan Bakının menzeresi ile valeh oldum. Daha bir möhteşemlik...Şirkete daxil olduğum beş deqiqe olmayıb ancaq qarşılaşdığım yeniliklerin sayını unutdum. Liftin xeberdarlıq sesi ile iyirmi-ikinci mertebede endim. Yene meni ağ rengle döşenmiş geniş dehliz qarşıladı. Divarlar temamile şüşeden ibaret olduğu üçün etraf işıqlı idi. Heyranlıq dolu baxışlarım etrafda gezinmeye başlamışdı. Birden birinin sol çiynime deymesi ve iki güclü el terefinden tutulmam...Her şey bir anda oldu. Burnuma dolan sert, lakin xoşagelen qoxuyla bir an duruxsundum. Beynim neler olduğunu derk eden kimi, celd özüme gelib geri çekilirdim ki, bir cüt qaralarla göz-göze geldim. Bir deqiqe, o qaralar niye mene ele baxır? O gözlerdeki duyğunu anlamağa çalışdığım zaman qollarımdakı güclü eller geri çekildi. Bir an müvazinetimi itirib yıxılacaq kimi oldum, ancaq tez özümü ele alıb teşekkür edeceyim zaman, mene uzadılan salfetle çaşıb qaldım. Celd başımı qaldırıb sual dolu mavilerimi qaralara dikdim.

"Ele baxma, ağzının suyuna lazım olar" - qalın sesiyle dillendi. Evvelce sesinin tonu diqqetimi çekse de söyledikleri ile sanki beynim durdu.Bu ne danışırdı bele?! Eseble qaynayan gözlerimi qaralara dikib ağzımı açırdım ki, yene menden qabaq davrandı.

"Neyse, vaxtımı alma, Qırmızı" - deyib iri cüssesi ile yanımdan ötüb keçdi.Bir an manken olduğunu düşündüm,ancaq buranın memarlıq şirketi

<< 1 2 3 [4] 5 6 >>