danışımırdı ki, bu “bey oğludur-filan”. Teriflemek kimi başa düşülmesin, amma ağıllı adam idi babam.İstenilen veziyyetden çıxış yolu tapa bilirdi, taktika deyişdire bilirdi. Menim 10 yaşım olanda Allahın dergahına qovuşdu, onun qardaşı ise 9 il sonra dünyaya göz yumdu.Bacıları hele gencken pvladsızlıqdan gözlerini ebedi qaparmışdılar. Babamın 2 qız uşağı olmuşdur-hansı ki, biri anam, digeri xalam Kemaledir. Babamın qardaşının 2 oğlanı olmuşdu-Ramil ve Seymur. Anam qızlıq soyadını bu vaxta qeder qoruyub saxlayır.Atam onun seçimine hörmetle yanaşır.Nenem ise ele hey özünü qoyur dağ başına ki, bu nesli men davam etdirirem-filan.Herden nenemin ağlına şübhe edirem de...
Aile xatirelerini qoyum bir kenara, onsuz da danışacağım hele çox şey var...
-Nermin...
Sese gülümsünüb Refiqeye menalı baxış atdım.
-Eşidirem...
-O, yene sene sürpriz edib...
Deyesen bu cenab menim düşündüyümden de inad çıxdı.Onun yerinde başqa kimse olsaydı, çoxdan küreyini çevirib getmişdi...Naz etmirdim, sadece qarşımdakı insanı tanımağa mecbur idim.Onsuz da qapımızı çoxları taqqıldatmış, elçi kimi teşrif buyurmuşlar, menim nezaketle “yox” cavabımdan süzüle-süzüle getmişdiler.Anamla atam menim seçimime qarışmazdılar.Men ele ailede terbiye almışdım ki, sehv etmek imkansız idi.Amma nenem...Aman, aman, aman...Sanki men evde qalmış qız qurusuyam da, tez evlenmeliyem-filan...Anam da bu meselede nenemle defelerle az qala “3-cü dünya müharibesi” etmişdi.Nenem hemişe öz fikirlerini müdafie edende anam onun qarşısına ele misal çekirdi ki, nenem day susurdu-Xalamın ve onun qızının heyatı...
...Yene aile xatirlerine qapıldım.Refiqenin mene zillenen maraq dolu baxışlarına qarşılıq semimi tebessümümü nümayis etdirib mülayim tonda soruşdum:
-Ne kimi sürpriz?!...
Refiqe elini telefona uzadıb desteyi qaldırdı.Lazimi nömreni yığıb 1-2 kelmelik nese dedi.Men heç ne olmamış kimi rahatlaşıb baş verecek prosesleri izlemeye hazırlaşırdım.Qapının açılması ile içeriye qızılgül destesinin daxil olması ile üzümdeki

<< 1 [2] 3 4 ... 31 >>