yağıdrmaq isteyende menim baxışlarımı görüb sesini uddu.
...Seher olanda ise telem-telesik evden çıxmağa çalışırdım ki, qarşımda Orxan peyda oldu.Öz cazibesini nece hiss etdire bilirdise, men yrimden terpene bilmirdim.
-Sabahın xeyir, Nermin...
Nehayet ki, özüme gelib gülümsedim.
-Senin de sabahın xeyir, Orxan...
Yene hansısa teklif edecek, men ise işe gecikirdim.
-Nermin, onlara göre mene şans vermirsen?!...
-Yanılırsan, Orxan.Sene şans verirem, sadece sen bunu görmürsen...
Orxanın dodaqlarında tebessüm peyda oldu.Men de qeyri-ixtiyarı gülümsedim.
-İndise icaze versen işe getmek isterdim,-deyib yanından keçmek istedim.
-Dur,-deyib barmaqlarını qoluma kilidledi.-Men seni aparacam işe...
...İş günüm evvelki süretle gelib keçdi.Binadan çıxmaq isterken qarşımı iş yoldaşım Qabil kesdi.
-Qabil, xeyirdir?!...
Qabilinn baxışları bir növ qemgin, solğunlaşmış idi sanki.Udquna-udquna mene baxıb birnefese söylledi.
-Senden xoşum gelir, Nermin...
Qabil yaxşı oğlan idi, amma men ona boş yere ümid verib de xeyallarını suya düşürmek istemirdim.
-Kamran, xahiş edirem, vaz keç...Alınan iş deyil..
Sözümü tamamlaya çalışırdım ki, Orxanın qezebli baxışlarını gördüm...Orxanın qezebden partlamaqda olan gözleri ile beraber elinin tez-tez yumruqlandığını görende celd onu nazirliyin binasından çıxartdım.
-Heç bir şey anladığın kimi deyil..
Orxan menim “izahat”ımı sakit şekilde dinlemeye çalışsa da hisslerini tekrar büruz verdi.
-Bir daha onu senin etrafında dolaşan görmeyim, Nermin!-deye xeberdarlıq etdi.
Qısqanırdı demek.Menim xoşuma gelmeye başladı onun qısqanclığı.Axı kimin xoşuna gelmez ki?! Amma bir şertle bu qısqanclıq xesteliye çevrilmesin.
-Niye gelmisen?!...
Cvab vermeyib bileyimden yapışaraq meni maşınına teref aparmağa başladı.Qapını açıb baxışları ile meni salona devet eledi.Etirazsız eyleşib onun yerişini izlemeye başladım.Orxan sükan arxasına keçib maüteherriki işe saldı.
-Niyesini az sonra bileceksen..!
Gülümsünüb ona nezer saldım.
-Mene deli lazm

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 31 >>