taqqıldatdı.
-Gel...
İçeeri giren qardaşım idi. Bacı-qardaş ordan-burdan söhbet eledik...
...Aradan 1 hefteye yaxın vaxt keçmişdi.Orxan yene meni aparıb getirirdi.Her defe de hansısa kişi cinsinin mene baxması, gülümsemesi onun cinlerini tepesine mindirirdi.Dava-dalaş salmamaq üçün özünü gücle saxlayırdı.Artıq ona göre işde mene heç bir oğlan yaxınlaşmırdı...
...Yene Bakı gecelerinin birinde bulvarda gezişirdik.Özümden asılı olmadan onun qoluna girdim.Orxan teeccüblense de memnun olduğu gözlerinden oxunurdu...
Açıq kafede eyleşmişdik.
-Nermin,niye?!...
-Anlamadım?!...
-Sene gelen növbeti elçiye redd cavabı verdiyini bilirem...
-Sadece istemedim..Hem ailenin reaksiyası ele oldu ki, deyesen buna borcum var.
-Nece yeni?!
-“Olmadı ki! Minnetiniz olsun da! Buraya qeder redd edilmek üçün gelmişik?!”...Atam qardaşımı gücle saxladı.Anam ise neneme qalibane baxırdı...
Orxan gülümsemeyini saxlaya bilmedi.
-Bes sen?!...
-Men?! Heç ne...Sadece izledim, vesselam...
Masaya qoyulan elimi qaldırıb gözlerime baxa-baxa öpdü.
-Bele de bilirdim...
Bu insanın özüne eminliyi o qeder güclü idi ki gel göresen...
...Artıq evdekiler de, işdekiler de aramızdakı münasibetden xeberdar idiler.Nenem tez-tez evlilik söhbetini ortaya atsa da valideynlerim meni telesdirmirdiler.Qardaşım ise onun haqqında menden 1-2 kelmelik de olsa söz qopartmağa çalışırdı...
...Yene axşam, yene gezinti.Bulvar boyunca gezirdik.Birden elimden tutub dayandı.Mesum tebessümle gözlerine baxdım.
-Nermin, düzünü de,-tonundakı zarafatla beraber ciddiyet de sezilirdi.
-Neyi?!-heç ne anlamdım.
-Mene qarşı ne hiss edirsen?!...
Bir anlıq mene ele geldi ki, etrafda her şeyin hereketi durdurulub.Bir men, bir Orxan, vesselam! Onun baxışları getdikce ciddileşib mene yaxınlaşdı.Nefesimi içeri çekib üz cizgilerine diqqetle baxmağa başladım.
-Men...
-Sen ne?!
Gözlerim yavaş-yavaş dolmağa başladı.Yanağıma süzülen damcıları barmaqları ile silib xırltılı sesle dedi:
-Ağlama...Seni incitmek

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 31 >>