istemedim...
-Seni itirmek istemirem,-deyib onun boynunu berk qucaqladım.
Orxan isti elleri ile meni özüne sıxıb qucaqladı.Saçlarımın etrini içine çekerek qulağıma pıçıldadı.
-Seni sevirem, Nermin...Çox sevirem...
-Men de...Men de seni sevirem...
Biz neçe müddet belece bir-birimizi bemberk qucaqladıq heç xeberimiz olmadı...Her ikimiz maşında eyleşib bir-birimize baxırdıq.Tebessüm eskik olmurdu.Elini yanağıma toxundurub dodaqlarımdan öpende bu defe qarşılıq verirdim.
-Yaxşı ki, varsan, Nermin,-deyib alnını alnıma diredi.
Gözlerine baxıb men de limle onun yanağını sığalamağa başladım.
-Sen de..Yaxşı ki, sen de varsan..
Küçenin qaranlığa bürünmesi ve etrafda ins-cinsin göze-görünmemesi bizim xeyrimize idi.
-Ne vaxt?!
-Ne?!-anlamayaraq ona baxdım.
-Ne vaxt gelim?!!
-Ne vaxt istesen,-deyib qolumdakı saata baxdım.-Men getmeliyem...
Elimi öpüb gözlerime nüfuz eledi.İlahi! O anı sözle ifade ede bilmirem...
...Seher oyanan kimi Orxan gelib durdu gözlerimin qabağında.Axmaq tebesümle yerimden qalxdım.Geyinib-keçindikden sonra makiyajımı tamamlayıb zala keçdim.Anama kömek edib ikimiz de masa arxasına keçdik.Atamla qardaşım öz aralarında nese qızğın söhbet edirdiler.Nenem ise fikirli görünürdü.Anam soyuqqanlılığını bir kenara atıb narahat sesle soruşdu:
-Nese olub?
Nenem gözlerini qaldırıb anamla mene baxdı.Atamla qardaşım da söhbetlerini yarımçıq kesib baxışlarını neneme zillediler.
-Heç...Fikileşirem sadece...
-Ne haqqında?!...
-Qızımla nevemin heyatı...
Yene xalamla xalamqızının heyatı geldi ortaya.Birce diskussiya obyektine çevrilmesin.
-Ana, başlama yene!-anamın sesi esebden titremeye başladı.
-Men sehv eledim, indi başa düşürem,-peşmançılıqla etiraf etdi.
-Çox gec başa düşdün, ana, çox gec,-anamın gözleri dolurdu yavaş-yavaş.-Sonrakı peşmançılıq ise fayda vermir...Faiqe ne böhtanlar atdın, halbuki onun günahı yox idi bu evlilikde, bacardığı qeder bacıma hörmetini esirgemedi.Onun ne günahı vardı, he?! Bedbetxlerin bedbexti idi yazıq, görürdüm axı,

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 31 >>