zeng geldi.Ekranda nenemin adı göründü.Narahatçılıqla cavablandırdım.
-Nene, ne olub?!
-Heç, balam, tekem evde,-kövrek sesle deyib ağlamağa başladı.
-Nene, ağlama, gelirem indi,-deyib zengi sonlandırdım.-Orxan, men getmeliyem, nenem tekdir, narahatam...
-Gel,-deyib elimden tuturaq maşına doğrulandıq.
...Men açarla qapını açıb eve girende bir anlıq qorxdum.Qaranlıq idi.İşıqları yandırmaq isteyende zaldan nenemin sesi geldi.
-Lazım deyil, istemirem...
Yavaşca zala girib kürsüde eyleşmiş neneme baxdım.Qarşına keçib dizlerimi yere qoydum.
-Nene..?!
Nenem üzümü sığallayıb dolmuş gözlerle mene baxdı.İçimi ele berk ağrıdı ki.
-Nene, necesen? Bir yerin ağramır ki?!-sesim titreyirdi.
Nenem cavab vermek evezine alnımı öpdü...Seher olar-olmaz anamla atamın qızğın söhbetlerine ayıldım.Celd geyinerek makiyajsız halımla zala üz tutdum.
-Faiqin veziyyeti stabildir? Eminsen?-anam ara vermeden suallarını yağdırırdı.
-Men bir sözü ne qeder tekrarlayacam?!
Nenem onlara baxaraq nese soruşmaq istese de, çekinirdi deyesen.Anam bunu hiss ederek üzünü ona tutdu.
-Eşidirem...
-Ramil..?!
-Ramil, yaxşıdır, hetta deyerdim ki, eladır.Sadece Faiqin başına gelenler onu üzdü...
-Aydındır,-deyib fikre getdi.
Ayam başını bulamağa macal tapmamış telefonuna zeng geldi.
-Eşidirem...Aydındır...Gelirem...
Atam çıxıb getdikden sonra anama yaxınlaşdım.
-Men Faiq emini görmek isteyirem.
-Yaxşı, qızım, gederik...
-Men de,-nenemin eminlikle deyib ayağa qalxdı.
Dördümüz-nenem, anam, men, qardaşım, seher qelyanaltısını etdikden sonra maşına mindik.Anam sükan arxasına keçib mütekerriki işe saldı.Men Orxana mesaj atdım ki, mene göre alemi bir-birine vurmasın.
Nenem yol boyu narahat idi.Anam güzgüye baxıb onun halına teessüflenirdi.Men yanında oturduğunda halımdakı deyişikliyi sezib asta sesle soruşdu:
-Qızım, neyin var?
-Heç, ana,-deyib kedeli tebessüm etdim.-Atam hara getdi?!
-Nazirliye yeqin, yoxsa niye maşın evezine metroyla getsin ki?!...
...Ve nehayet ki, gelib çatdıq.Dördümüz

<< 1 ... 21 22 [23] 24 25 ... 31 >>