de içeri girende dostluğa bir daha şahid olduq.Ramil emi Faiq eminin üzünü güldüre bilmişdi...
Ramil emi aradan çıxdıqdan sonra nenem gücle soruşdu:
-Bu...nece oldu?
-Dalğın idim, maşını görmedim.Eslinde o qeder de berk ezilmemişem, amma hekimler...
-Men bacıma xeber vermişem,-anam qefleten bildirdi.
-Neyledin?!Kemaleye niye dedin axı?!
-Faiq, sen onun uşaqlarının atasısan, bilmeye haqqı var...
-Men o menada soruşmadım.Sadece oradan bura gelmek...
-Gelecek,-nenem qetilikle dedi.
...İşle elaqedar kağızlara başım o qeder qarışmışdı ki, zenge diksindim.Refiqe pıqqıltı ile mene baxıb gülümsemeyini gücle saxlayırdı.Ekrana baxıb başımı buladım.Kabinetden çıxıb cavablandırdım.
-Eşidirem, Orxan...
-Necesen?-kederle soruşdu.
-Yaxşıyam,-deyib tez de soruşdum.-Ne olub sene?
-Heç...İşle bağlıdır, bir az da başım ağrıyır...
-Orxan..!-artıq narahat olurdum.
-Nermin, ciddi bir şey deyil, emin ola bilersen...
Bir az da söhbet etdikden sonra sağollaşdıq.Yerime keçib eyleşse de fikrimi bir yere toplaya bilmirdim.Refiqenin sesine keylikden çıxa bildim nehayet ki.
-Nermin,neyin var senin?!
-Heç, Refiqe,-deyib tebessüm etdim.
Axşamı sebrsizlikle gözleyirdim.İş vaxtı biter-bitmez özümü bayıra atdım.Budur, yene Orxan uzaqdan maşına söykenmiş veziyettde idi, amma fikirli olduğu hele uzaqdan sezilirdi.Yaxınlaşıb üzüne diqqetle baxmağa başlayanda özüne gelerek mene gülümsedi.
-Nece keçdi iş günün?
-Orxan, işe bağlı hansısa problemler var?
Cavablandırmaq evezine elimi öz elleri içine alıb öpdü.Gözlerime derin baxış nüfuz etdirib dedi:
-Nermin, ciddi bir şey yoxdur...
...Yene axşam gezintisi.Onu tanıdıqca sanki özümü de keşf edirdim...
Eve qayıdanda qapını atam açdı.Nedense mene ele geldi ki, bu axşam söz-söhbetsiz ötüşmeyecek.Atam kederli tebessüm edib mene maraqla baxırdı.
-Ata, anlamadın..?!-ayaqqabımı çıxarda-çıxarda soruşdum.
-Heç, qızım, keç zala, ailevi söhbetimiz var...
Nenem, atam, anam, men ve qardaşım.Bir-birimize baxaraq gözleyirdik.Lap axırda nenem

<< 1 ... 22 23 [24] 25 26 ... 31 >>