deyib gedecem...
-Qardaşın bilirmi?!...
-He, amma menim narazılığımı bilmi...Heç etiraz ede bilirem ki?!...
-Refiqe, qardaşına de..Axı sen hemişe deyirdin ki, o, seni qoruyur, seni çox isteyir...
Refiqe islanmış yanaqlarını silib mene ümid dolu baxışlarla baxdı.
Nazirliyin binasından addımımı atmışdım ki, telefonum zeng çaldı.Ekrana baxmağım kifayet oldu ki, etrafa nezer salım.Yene Orxan, yene onun maqnit kimi celbediciliyi...Uzaqdan tebessüm atıb elinde tutduğu qulağına apardı.Men de zengi qebul edib eminlikle gülümsedim.
-Buyurun, Orxan bey...
Uzqdan mene doğru addımlamağa başlayaraq cavablandırdı.
-Nermin xanım,size teklifim var...
-Aha, ne teklifi?!...
-Birlikde teatr tamaşasına gede bilerik, meselen...
Gelib qarşımda dayanaraq telefonu qapatdı.
-Anlamadım?!-soyuqqanlılıqla soruşdum.
Penceyinin cibinden 2 bileti çıxardıb nümayiş etdirdi.
-Sizin haqqınızda çox şey bilirem, Nermin xanım...Medeniyyet ve incesenete nece böyük maraq duyduğunuzu nezere alıb sizi devet edirem,-deyib üzüme baxdı.
Bilmirem niye, amma sanki içim rahatlaşdı...
Teatr tamaşası boyunca onun baxışlaırnı üzerimde sezsem de heç bir reaksiya vermirdim.O da bu durumdan memnun oolmalı idi ki, dodaqlarından tebessüm eskik olmurdu...
Çıxışda qolumdan tutub meni kenara çekdi.Onun toxunuşundan içime nese teze doldu.
-Buyurun...
-Heç..Sadece teşekkür edirem...
-Niye?!...
O, cavab vermek evezine gözlerime baxdı.Elimi qaldırıb incelikle öpdü.
-Sizi tanımaq xoşdur, Nermin xanım...
Mene de xoş idi onun kimi insanı tanımaq...
Artıq bir hefte gelib keçmişdi.Orxan bu bir hefte erzinde bacardıqca ikimize de imkan yaradırdı.Axşamlar valideynlerime xebedarlq edib onunla bir yerde gedirdim.Her defesinde de ayrı-ayrı mekanlarda tam feqrli auralarda olurduq.Söhbet ederek bir-birimizi tanımağa çalışrdıq.
Nenem yene öz repertuarında idi.Tez-tez menim başımı doldurmağa çalışsa da anamın qarşısında geri addımını atırdı.Atam ise sadece başını narazılıqla bulayaraq her 2 qadına

<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 31 >>