daşıyırdı bu Alıyevler malikanesinin her küncü, bucağı...
Ayağa qalxaraq döşemede ağır addımlarını atıb kitablığın qarşısında dayandı. Xefif aşağı eyilib, kitabların arxasında toz basmış qara mexmer qutunu götürüb, üzerindeki tozlara toxunaraq havaya sovuşdurdu. Qutunu oturacağın yanındakı şüşe masaya qoyub, qapını kilitledi.
Telesmeyen addımlarla oturacaqda eyleşib, qutunu qucağına qoydu. Barmaqları ile üzerinde ritm tutub, çetinlikle otaqdakı boğucu havanı içine çekib, nefesini qırıq-qırıq buraxdı. Qutunun kilid yerine dırnağını keçirderek yuxarı qaldırdı. Dördkünc qapağını açaraq içinde köhne ağlı-qaralı resmlere baxıb nakam şekilde gülümsedi. Şekillerden bir tutam alıb bir neçesini bir-birinin altına qoyaraq öteri baxdı. Bir resmle rastlaşdıqda resmi diger şekillerden ayıraraq tutqun baxışlarını resme zilledi. Nece de xoşbextcesine gülümsemişdiler... Resmin arxasını çevirerek "Cannurun 16-cı yaş günü" sözlerini oxuyaraq iller evvele qayıtdı.
29 İL EVVEL...
Hümeyre elinde Reşat Nuri Güntekinin "Dodaqdan qelbe" eserini tutaraq üz qabığını diqqetle nezerden keçirib, ele ilk sehifesini açmaq istedikde, aşağıdan gelen Cannurun sesi ile kitabı tez yastığının altına qoyub çarpayısından qalxdı.
Qapının süretle açılaraq, Cannurun bir anda üzünde xoşbextlik gülücükleri içeri atılması ile semimi şekilde ona baxıb gülümsündü.
Cannur Hümeyrenin boyununa sarılıb: "Hümeyre, tesvir edemeyeceyin qeder xoşbextem!" - deyerek, geri çekilib elindeki iri çobanyastığı formasında, ortasında sarı çaları olan nergizlerin destesini göstererek: "Bunu texmin et kim verib mene?? Aahhh...Elbette ki, Fethi...Menim gözel Fethim...Menim qelbimin qesidesi... Bu nergizleri mene teqdim edende menim de bir nergiz kimi olduğumu dedi. 'Gözel ve qürurlusan, eyni ile bu nergizler kimi' deyerek o aşiq olduğum tebessümünü hediyye etdi mene" - uzun eşq teessüratını danışıb, nergizlerin destesini bağrına basıb, burnu ile qoxlayaraq gözlerini yumdu.
Hümeyre Cannurun eşqden havalara uçmasını görerek:

<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 13 >>