gördüklerini udub, heç ne olmamış kimi yaşantısına davam etmişdi. Ve o vaxtdan sonra vicdansız biri olaraq, elinde olan deyerli varlıqlarını itirmişdi. Heyatın sert, ağır sillesine meruz qalmışdı. Her şeyin başladığı o anları xatırlamaq istemediyinden ellerini qulaqlarının üzerine qoyub, gicgahını sıxdı. Ancaq her şey dünen olmuş kimi yaddaşında idi...
***
28 İL EVVEL...
Hümeyrenin çığırtılarını eşiderek, maşını saxlatdırıb torpaqlı yolda qaçaraq kol-kos basmış eve teref ireliledi. Evin qapısına çatdıqda Hümeyrenin feryadını daha yaxından eşiderek, topuqlu ayaqqabılarının köhne taxta döşemede çıxardığı sesle, açıq qapıdan içeri girdi. Eli ile ağızını qapayıb, hönkürtü vuran Hümeyreni görerek: "Hümeyre..Hümeyre" - deyib yanına qaçaraq vardı. Dizlerinin üstüne çöküb: "Alının qanayır, Hümeyre" - deyerek qanayan alınına toxundu.
Hümeyrenin ağlamaqdan çıxan qısıq sesi ile: "Fe...reh..Fe..reh"-qırıq-qırıq dedi.
Cannur anlamadan: "Ne Fereh?! Ferehe ne olub?" -qorxaraq soruşdu.
Hümeyre içini çekib: "Xaliq, onu öldürecek" - dediyinde, Cannur bir anlıq beyinine qan getmediyini sanıb, gözlerini bereltdi. Ardından Hümeyre boğultuyla: "Get, Cannur, çat onlara. Tepenin başına teref getdiler. Qoyma, qarşısını al" - deyib hönkürtüsüne davam etdi.
Cannurun yerde donub qaldığını gören Hümeyre: "Get...Yalvarıram..Kömek et" - deyerek eli ile getmesi üçün iteledi.
Cannur başını sallayıb, bedeninin keyleşmesini boş sayaraq, sarsaq addımlarla evden çıxdı. Donuq baxışlarını etrafa atıb, tepe istiqametinde qaçmağa başladı. Tepe başına çatdıqda, gördüyü menzere ile ile ayaqlarının bağının qopduğunu sandı. Dizleri üste uçurumun başında durmuş Ferehin gözlerinden axan yaşlar yanağında qurusada üzerine yenileri gelerek aldığı zerbelerden qan çalarları yaradan yanağını isladırdı. Yalvarış çığırtıları arasında Fethi terefinden saçının çekildiyini gördükde: "Fethi...Fethi etme" - deyerek, özünü saxlaya bilmeyib boğuq sesi ile çığırdı.
Xaliqin: "Kes sesini!!" - deyerek üzüne vurduğu

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 ... 11 >>