istemisen?" - yazıqlıq tembrinin sesinin bütün tonlarını ehate etdiyinden xebersiz soruşdu.
Miray Nemanın sualı ile gözlerinin altdan qıcıqlandığını, sesini eşitmese bele üzündeki 'yazığı gelmiş' simanı görmemek üçün başını aşağa dikdi. Çenesinin yeniden qalxması ile başını arxaya doğru dikib, yanaqlarını sızlatmaq isteyen duzlu göz yaşlarını öz yuvasına gönderdi. Baxışlarını Nemanın üzünde sabitleyib: "Doğulandan bele deyilsen. Bes ne sebebe, niye danışmırsan ve yaxud eşitmirsen?" - sözlerini oxuduqda kirpiklerini qırpmadan bele gözüne hücum eden göz yaşları ikisi ard-arda yanaqlarından süzülüb, körpücük sümüyünün üzerine düşdü.
Nemanın tutqun baxışları altında: "Ağlama" - sözünü oxuyub, başını dizlerinin üzerine qoyub, göz yaşlarını serbest buraxdı. Neman Mirayın ağlayan görüntüsünü görüb, ne edeceyini bilmeden ayağa qalxaraq elini yumruq edib, alınına dayadı. İnce bedeninin göze az çarpan terzde terpenmesi ile ağlamasına davam etdiyini anladı. Divanda yanına eyleşerek sakitleşmesini uzun müddet gözlese de, getdikce bedeninin terpenişinin artdığını görerek ne edeceyini bilmedi. Derinden düşünmeyerek, ve qürurunu yox sayaraq ilk defe ağlıyan bir qadına destek olmaq istedi. Nezrinin ağlıyan görüntüsüne bele üreyi yanmadığı zaman özünü anlamayaraq niye tanımadığı bir qıza destek olmaq istediyini fikirleşdi. Bu fikirler beyininde ağırlıq yaratdığından, onları bir yere yığıb tozlanmış düşüncelerinin arasına yolladı. Mirayın görüntüsünün hele de davam etdiyini görüb, bir qolunu beline, bir qolunu da ayaqlarının altından keçirdib, qucağına yerleşdirdi. Miray evvelce çırpınışlarını qollarının qüvvetini artıraraq saxladı. Ardından kimsesiz bir adamın bir isti eve ehtiyacı olduğu kimi, onunda isti bir yuvaya ehtiyacı olduğunun ferqine varıb başını Nemanın boyun girintisine dayadı. Saçlarına toxunan barmaqlarla, belinin xefif-xefif oxşanması ile rahatlanıb, bedenini boş buraxdı. Gözlerini qapayaraq Nemanın verdiyi sualların cavabını beyininden silmek istedi. Ancaq gözünü

<< 1 ... 8 9 [10] 11 >>