Qapını açan kimi qehveyi rengin hakim olduğu geniş ve teravetli otaqla qarşılaşdım. İçerini incelerken qarşıdakı geniş masa arxasında eyleşen Arif bey olduğunu texmin etdiyim orta yaşlı kişi görüş merkezime girdi. Başını senedlerden qaldırıb meni görmesi ile gülümsedi.

"Buyur, Suay" - dillendi temkinle.

Düzü, girdiyimden beri ağzımın qapanmasına engel olan bu möhteşem şirketin sahibinin bu derece semimi olmağı qeribe gelmişdi. Ancaq, bu reftar qarşısında biraz da olsun rahatladım ve heyecandan yıxılıb pert olmamaq üçün asta addımlarla Arif beye doğru irelilemeye başladım. Her addımımda dikdabanımın döşemeyle teması zamanı çıxan ses, sükutun hakim olduğu bu otaqda eks-seda verirdi. Biraz daha ona yaxınlaşdıqca üzünü daha yaxşı incelemek şansı elde etdim. Saçına düşen ağlara inad cavanlıqdan xatire qalan siması zamanında ekser qızların sevimlisi olduğunu ele verirdi. Bu düşüncemle gülme hissi gelsede ilk günden sehv anlaşılmamaq üçün bu isteyi içimde basdırdım. Gözünün kenarlarındakı ve alnındakı qırışlar üzünde nurani ifade yaratmışdı. Tam qarşısında dayanmağımla yene heminki semimilikle gülümsedi.

"Xoş gelmisen, buyur eyleş" - eli ile masanın qarşısındakı qehveyi rengli, olduqca rahat görünen deri kreslonu işare etdi.

"Teşekkürler" - eyni semimilikle gülümseyib gösterdiyi kresloya eyleşdim. Çantamı qarşımdakı kiçik masaya qoyub, oturduğum zaman qalxan paltarımın eteyini düzeltdim. Yerimi rahatladıqdan sonra diqqetimi ona yöneltdim.

"Nese içmek isteyirsen?" - deye soruşdu. Düzü dilim-boğazım qurumuşdu ancaq çekinirdim.

"Xeyr, çox sağolun" - teklifi redd etdiyime indiden peşman olmuşdum. Anlayışlı şekilde gülümseyib ellerini masanın üzerinde birleşdirdi.

"Eslinde işçi qebuluna men baxmıram. Lakin senin senedlerin diqqetimi çekdiyi üçün şexsen özüm seni qebul etmek istedim" - deye söze başladı.

"Hele çox cavan olmağına baxmayaraq işe müraciet senedin olduqca zengindi " - dedi sakit terzde. Can sıxıntısından iki universitet ve bir neçe kursu

[1] 2 3 ... 6 >>