olacaq ki gözlerini qırpışdırıb pert olmuş terzde gülümsedi.

"Şey, yeni ki, bu şirketde en cavan personalın iyrmi-altı yaşı var. İndiye kimi de burada hemin yaşdan aşağı işçinin olduğunu xatırlamıram" - qeribedir...Ne yalan söyleyim ilk olduğumu bilmek içimde qürur hissini alovlandırmışdı.

"Bu yaşda bele bir şirketde işlemek şansı qazanmağının sirri çox maraqlı geldi. Düzü, bir sebebini bilirem, ancaq..." - deye sona doğru eyhamla dillenib geriye söykendi. Ne demeye çalışırdı?

"Bir sirri yoxdu. Sadece Arif bey senedlerimi nezerde keçirdiyini ve görüşmek istediyini dedi. Çalışqan insanlara her zaman güzeşte getmeye çalışırmış" - çayımı masaya yerleşdirdim. O ise yene hemin bic gülüşle masanın üzerinden mene doğru eyildi.

"İnan mene çalışqan olduğundan savayı, bele gözel olduğun bilinseydi daha tez burada olardın " - dedi ve yaratdığı eseri izlemek üçün geriye doğru yaslandı. Sanki bütün qanım üzüme çekildi. Utanmış ola bilmerem he? Yoxsa...? Yanaqlarım...qızarma ne olar! Üzümü görmesin deye celd başımı aşağı saldım. Lakin eşitdiklerimle elede bacarıqlı olmadığımı anladım.

"Deyesen fövqelade hallara zeng etmeli olacam" - dedi ve otağı gur qehqehesi ile inildetdi. Düşdüyüm veziyyete göre artıq özüme lenet oxuyurdum. Utanacaq ne vardı sanki! Celd ayağa qalxıb masa arxasında eyleşdim. Diqqetimi dağıtmalı idim...Lazım olan eşyaları tapmaq üçün kenardakı çekmecelere bir-bir baxmağa başladım. Lakin burada jurnallardan başqa heçne yox idi. Hmm...Başqa harda ola bilerdi ki? Qarşıma qoyulan kağızla el saxladım.

"Bu iş vaxtlarıdı" - susdu - "Sene lazım olan eşyalar qarşıdakı şkafdadı" - parıldayan gözlerini üzüme sabitledi. Sanki nese gözleyirdi.

"Çox sağol. Men başlayım artıq" - gözlerimi yeniden masaya endirdim. Bir anlıq otağı sükut bürüdü.

"Yaxşı onda nese lazım olsa xeber et" - deyib otaqdan çıxdı. Onun getmesi ile nefesimi çöle buraxıb stulda geriye söykendim. Her şey üst-üste gelirdi. Nece hiss edeceyimi bele bilmirdim. Ona esebleşmelimiydim?

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>