bilecek!...
-Sevdiklerin?!...
-He, menim sevdiklerim...Uzaq dur onlardan!...Hetta deyerdim ki, ailenden de uzaq dur!...Qardaşın bilir, bes atan bilse ne olar?!...
Resulun bütün bedeni titreyirdi.Üzü tamam soyuq su içinde idi.
Oqtay onun qorxudan yerinden durmayan gözlerine baxıb sert şekilde yaxasından dartıb aşağıya doğru aparmağa başladı.
* * *
Humay Nergizle Fuadın bir-birlerine semimi gülümsemelerine baxıb gülümsemek istese de, Oqtayla Resul arasındakı gizli bağlılıq onu rahat buraxmırdı.Üzündeki tebessüm kederle evezlendi.Ruslan sanki vicdan ezab ezabı çekirdi.Humay bunu görüb ona yaxınlaşdı.
-Ruslan, neyin var senin?!...
Ruslan Humaya yazıq baxışlarla baxdı.Humay onun baxışlarında bir utancaqlıq gördü.Elini Ruslanın qoluna toxundurdu.
-Ruslan, Oqtay neyi demeye çalışırdı?...
-Humay, xahiş edirem, menden heç ne soruşma...Bu, menim sirrim deyil...Bağışla meni...
Humay Ruslanın güc-bela ile danışdığını sezdi.Ruslanın bütün bedeni titreyirdi.Yumruqlarını yığıb açdı.Gözlerini qapadıb derinden nefes aldı.
-Ruslan?!...
Humay ondan nese soruşmaq isteyende Ruslan ildırım süretile aşağı enmeye başladı.Nergizle Fuad ona çaşqın baxışlarla baxdılar.Humayın gözleri tekrar doldu.
"Seninle bağlıdır, Oqtay?!"
Nergiz Humayın göz yaşlarını görüb heyecanla ona yaxınlaşdı.
-Canım, özünü günahlandırma...
-Niye?...Niye, Nergiz?...
Nergiz Humayı qucaqlayıb onu sakitleşdirmeye çalışdı.
-Şşş...Sakitleş, Humay, sakitleş...Senin günahın yoxdur...
Humayın göz yaşları dayanmadan axırdı.Nergiz onu daha berk qucaqladı.
-Humay, sen Resulu menim qeder tanımırsan...
Fuadın kederli ses tonu ile dedikleri her ikisini diksindirdi.Humay Nergizden aralanıb Fuada yaxınlaşdı.
-Fuad, men neyi bilmirem?...
Fuad kederli baxışlarını Humayın dolan gözlerinden qaçırtdı.Ellerini beline qoyub addımlamağa başladı.Başını qaldırıb semaya baxdı.
-Humay, Resul...
Nergiz hiss etdi ki, eti ürpeşir.Humayın yanına gelib dayabdı.Humayın bedeninde bir sızltı keçdi.
-Bağışla, amma deye

<< 1 ... 169 170 [171] 172 173 ... 213 >>