deyib-eleyesen!...Kamera var, unutma!...
Oqtay hiylegercesine gülümsündü.Rahat şekilde kabineti terk eledi.
Qedir sanki daşa dönmüşdü.
* * *
Sunay çalınan qapı zenginden sevindi.Evde ondan başqa heç kim yox idi.Humayla Nergiz işe, Kerim baba ile bacısı ezaq dalınca, Turalla Günay derse getmişdiler.
Gelen Fuad idi.Fuad sevincle anasının boynunu qucaqladı.
-Salam, ana...
Sunay Fuadın gözlerindeki sevinci görende üzünde güller açdı.Elini oğlunun üzüne aparıb sığalladı.
-Salam, menim balam...Necesen?...
-Men?!...Men elayam, anacan!...
Fuad anasına daha berk sarılıb möhkem qucaqladı.Sumay da oğlunu mqüvvetli bedenini zeri qolları ile qucaqladı.
-Ana, seninle danışmaq istediyim bir mövzum var...
-Eşidirem, menim balam...
-Eyleş..
İkisi de duvanda eyleşib sevincle bir-birlerine baxdılar.
-Ana, men birisini sevirem ve onunla evlenmek isteyirem...
Sunay oğlunun üzündeki sevincden dolayı özünü dünyanın en xoşbext adami hiss etdi.
-Kimdir o bextever ceytan balası?!...
-Onu sen de tanıyırsan eslinde,ana...
-Men?!...
-Aha...Nergiz...
-Nergiz?!...
Anasının teeccüble soruşmasından sonra üzünü düşmesi Fuadın tebeesümünü yoxa çıxartdı.Eli ile anasının yanağını sığalllayıb soruşdu:
-Ana, ne oldu axı?!...
-Oğlum, axı men...
Fuad her şeyi başa düşüb anasını qucaqladı.
-Anacan, sen heç narahat olma...Oqtay bize kömek eder...
* *
* * *
Ruslan atasını sakitleşdirmek istese de alınmırdı.Kamal deli kimi stolun üstnde ne var idise hamısı yere çırpmışdı.Hetta diger kabinetdekiler de bunu eşitmişdiler.
-Ata!...Xahiş edirem, sakitleş!...
Kamal hissiyatsız halda kresloya çökdü.Ellerini yana sallayıb gözlerini mechul nöqteye zilledi.
-Menim Resulum hardadır?!...
Ruslan derinden nefes alıb eyleşdi.Başını elleri arasına aldı.
-Ata, senin oğlunun dehşetli derecede psixologiyası pozulub...
-İlahi!...Bilirem, amma men neyleye bilerem axı?!...
-Heç ne, ata, heç ne!...Onu unutmaqdan başqa çaren yoxdur!...
-Men neyi bilmirem,Ruslan?!...
Ruslanın boğazı qurudu.
10

<< 1 ... 185 186 [187] 188 189 ... 213 >>