baxdı.Kamalın gözleri çuxura düşmüşdü.Ruslan elini atasının çiynine qoydu.
-Ata, xahiş edirem, sakitleş...Bax sene deyirem:Senin Resulun sağdır, amma...
Kamal kederle başı ile tesdiqleyib Ruslana baxdı.
-O necedir?!...
-Narahat olma, ata, onu göreceksen, amma indi yox...Bir az vaxt keçsin, sonra...Yaxşımı, ata?!...
-Yaxşı...Bura niye gelmişik?!...
-Humay bele istedi,ata...Dedi ki, Oqtay bizimle danışmaq isteyir...
-Men onun üzüne nece baxacam?!...İllerdir oğlumu xilas eden adamı axtarıram, amma...
-Ata, Oqtay yaxşılıq ederken heç bir qarşılıq-filan gözlemir....Bunu mene deyen sen deyildin?!...
Kamal başı ile tesdiqledi.
-Yaxşı, ata, indi gel enek maşından...Bizi gözleyirler...
Kamal Ruslana baxıb udqundu.Eli ile onun oğlunun üzünü tutdu.Gözleri dolmuşdu.
-Söz ver!...Söz ver ki, meni buraxmaycaqsan!...
Ruslan atasını qucaqladı.
-Narahat olma,ata...Resul qayıdacaq...Sadece olaraq vaxt ver oğluna, ata...Onun salamat gelmesine zaman ver...
Kamal Ruslana baxıb onu daha da berk qucaqladı.
-Ata, sakitleş...İndise gel düşek...Bizi gözleyirler...
* * *
Sunayla Seide metbexde stolun arxasında eyleşmişdiler.
-Sunay,axı o qız..
-Bilmirem, bacı, amma oğlum onu sevir...Hem de ki, Oqtay ona kömek edecek...
-He,Oqtay...O, Heqiqeten de yaxşı adamdır,Sunay...Men gördüm ki,o, Oqtaya göre özünü az qalırdı ki, ateşe atsın...
-Oqtay tekce onu heyata qaytarmayıb, eyni zamanda onu insan kimi insan edib...
Kerim babanın sesine her ikisi de ayağa qalxdılar.
-Eyleşin, xanımlar...
Kerim babanın zarafatına ikisi de gülümsünüb eyleşdiler.Kerim baba onların nqarşısında eyleşdi.
-Sunay, Seide, inanın mene!...Oqtay her şeyi öz boynuna götürecek...
-Kerim baba, onu bilirem, amma men de nese etmeliyem axı...
-Sunay, qızım, yaxşı, edersen, amma...İlk önce meni dinleyin...İkiniz de...Oqtay emeliyyat olunmalıdır...
Kerim babanın sesi titredi.Gözleri yaşardı.Sunay qalxıb yaxındakı stekana su süzüb Kerim babanın qarşısına qoydu.Kerim baba derinden nefes aldı.Stekanı eline

<< 1 ... 195 196 [197] 198 199 ... 213 >>