Temiz ve gozel qelbli tenha
yawayan bir adam varmiw. Bir
gun o bir barama tapar.
Baramanin icinde kicik bir tirtil
varmiw. Adam bu tirtili cox sever
onunla butun tekliyini, butun
sevgisini paylawar. Vaxt kecer,
tirtil boyuyer, gozel bir kepeneye
cevriler. Adam kepeneye heyran
olar ve buraxa bilmez onu hec
cur. Eslinde kepeneyin aglinda
daglar, yawilliqlar, cicekler vardi,
amma hec cur qiya bilmez
adama ve sevgisine tek buraxa
bilmez onu. Uc gunluk omrunu
sevildiyi ve sevdiyi yerde
kecirmeye hazirdir. Amma adam
biler ki, sevmek bezen imtina
ede bilmekdir... Kepeneyine son
defe baxar ve onu yollayar
azadligina, collerine, ciceklerine
dogru. Kepenek xowbext
olmasina xowbext olar, amma
hec bir gul, hec bir cicek yarpagi,
hec bir cemenlik adamin
ovcunun istiliyini xatirlatmaz.
Aglinda o adam, o cicek senin,
bu cicek menim saatlarca gezer.
Adam kepeneye olan
sevdasindan baxib dayanar
bowluguna. Kepenekse hele
qonulacaq isti bir ovuc
axtarmaqdadir... Amma kepenek
ne qeder axtarsa da bu isti
ovucu tapa bilmez... Pewman
olar, geri donmeye qerar verer.
Sahibinin yanina geler. Sahibi
onu gorcek ovcunu acar,
yeniden isti elleri ile sevgisi ile
kepeneyini isider. Lakin birden
gozleri dolar. Artiq qisa omurlu
kepenek gozlerini ebedi
yummuwdu. Yummuwdu amma
sevdiyinin isti ovucunda,
xowbext...
Dogrudan da bezen imtina ede
bilmekdir-Sevgi. Bu sevgi ucun
bir imtahandir. Esl sevgi mutleq
size geri donecekdir. Cunki insan
sevginin deyerini sevdiyini
itirdiyinde anlayar. Ne olur olsun
hec vaxt sevdiyinizden,
sevginizden vaz kecmeyin!