idi.Tetil vaxtı
olduğundan universitetde telebe tapılmırdı.Ona
göre de parklar yollar boş idi.Türkiyede
universitetler (eslinde bütün dünyada)
bizimkilere benzemir.Her universitetin bir
campusu var ve campus olduqca böyükdü.Ele bu,
eslinde keyfiyyetsiz sayılan universitetin
campusu bütovlükde Bakının elmler akademiyası
qeder olardı.Bu parkımız da böyük
idi.Telebelerin yoxluğundan istifade edib temir
işleri aparırdılar.Ona göre de işıqlandırma
sistemi işlemirdi.Yanlız nese tesadüfden bir
lampanın işığı yanırdı ve hemişe bu lampa
işığının altındakı skamyada
otururduq.Normalda oturanda mövzu qarışıq
olurdu ve ele de ciddi nese danışmırdıq.Ama bu
defe ferqli olacağını bilirdim.Keçib yerimize
oturduq.Skamya çox uzun idi ve adetimiz üzre
ikimiz de uzanıb başımızı yan yana qoyduq.Söze
men başladım:
- Özün danışırsan ya men yene suallar verim?
- Danışacam hardan başlayım bilmirem
- Sen hele bu sevgilinden başla görüm.gah
deyirsen var gah deyirsen yoxdu
- Qoy lap evvelden başlayım da.Evvela deyim ki
mende yaddaş pozğunluğu problemi var.Yeni
bezen ele olur ki heyatımdakı insanlardan
kimise ve ya her hansısa hadiseni unuduram.Bu
niye baş verir hele hekimler de bilmir.Gündelik
olan bir şey deyil çox nadir halda olur ama olur.
- Bes sen neyi unutdun bu güne qeder?
- Sevgilimi.
- Neee?
- Hazırlıq sinfindeyken müellimimiz meni bir
oğlanla tanış etdi.adı Zakirxan idi.Evvel yaxşı
dost olmuşduq.En yaxşı en pis günlerde
yanımda olmuşdu.hemişe ne vaxt bayılsam
gözümü açdığımda on görürdüm başımın
üstünde.Qızlar tez ona xeber verir ve o qaçaraq
gelirdi.onun menim başıma gelenlerden xeberi
yox idi.Bir defe universitetde boş otaqların
birinde ağlayırdım çünki ağlamağa tek qalmağa
ehtiyacım var idi.Heyatla barışa bilmirdim.Bu
an o içeri girdi ve mene teselli etmeye
başladı.Sonra ise eşq etirafını etdi.Men duruxub
qaldım ve birden bire qışqırmağa
başladım.Bakire olmadığımı, eslinde onun
tanıdığı Saltanat olmadığını dedim.Yani qısaca
ağzıma

<< 1 ... 18 19 [20] 21 22 ... 74 >>