çox şanslıdı
- He sen çox şanslısan
- Ne?
- Deyirem ki çox şanslısan.Bunu sene almışam
- Haaaa.Delisen sen? Doğurdan mene almısan?? Ay hüseyn bu möhteşemdi.Gel seni qucaqlayım

Meni berk berk qucaqlamışdı.Sevincinin heddi hüdudu yox idi.ELe menim de.Tesevvür edin o meni qucaqlamışdı.İndi mene cenneti de verselerdi bu ana deyişmezdim. Çox xoşbext idim. Ve en kulimniasiya nöqtesi geldi.Meni üzümden öpmüşdü..Bu öpüş dostcasına olsa da mene axşama kim gipnoz halında gezmeye bes edirdi.Havadaydım.Deliydim. Harda olduğumu unutmuşdum.özümü unutmuşdum eslinde.Qısaca bu anı şairane tesvir etmeye mence ehtiyac yoxdu.Eger ürekden ama heqiqeten sevmisinizse eminem ki bu hisleri yaşamısız ve lüğetde buna uyğun söz tapa bilmedim.
Gezinti bitdi.Yemek vaxtı idi.Yemekxana meşenin içinde.Yükseklikde idi.gözel ve sefalı yerde. Bütün şeheri göre bileceyin bir yükseklikde idi. Yemeyi yenice yemişdik ki siqaret çekmek üçün çöle çıxdım.Ve gördüyüm menzere dehşet idi.Saltanat ağacların arasında oturub, elinde menim aldığım hediyye ve hönkür hönkür ağlayırdı.O mesum üz, o günahsız ve ay üzlü melek ağlayırdı. Onun gözel gülümsemesini gördükden sonra ağlamasını görmek çox incidirdi meni. Ağlamaq heç yaraşmırdı. Ve hönkürtü sesi.Qulağımı ele deşirdi ki. Eşitmek istediyim en son ses idi.Siqareti yere tulladım ve onun yanına getdim.O bir ağaca özün diremişdi ve göye baxaraq ağlayırdı.Yadıma onun dedikleri düşdü.Ay ulduz onun en yaxın dostları idi.Elinde ise menim aldığım o qolbaq idi.ay ulduz hissesini iki barmağın arasına salmışdı. Meni ise suallar maraqlandırırdı. Ne olub? Niye ağlayır axı? Ve niye menim aldığım qolbaqla? Yanına oturdum..
- Saltanat..Nolub?
- Hüseyn xaiş edirem get
- Getmirem.Boşuna xaiş eleme geden deyilem.
- Yanlız burax meni.Tek qalmaq isteyirem.
- Bu isteyini sonra heyata keçirersen.İndi danış görüm nolub?
- Offfff
- Ne ofulduyursan? Niye ağlıyırsan axı
- Heyatıma ağlıyıram Hüseyn heyatıma.Menim heç neye haqqım yoxdu.Men her şeyden merhumam.Azadlıq

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 74 >>