deyil?
Berta xala Ameliye geyinmeye yardım etdi. Reynald Ameli ne qeder etiraz etse de onu qollarına alıb mezara apardı. Ameli anasının mezarını qucaqladı, qorxularını ona danışdı ve nehayet onunla ayrılığını qebul etdi... Belece, Reynaldın anlayışı, qayğısı onu tamamile çaşqınlığa saldı. Ne üçün ona qarşı bele rehmdil idi?
-Ameli...
Reynaldın sesini eşidib diksindi. Sakitce pencereden baxırdı... Reynaldı seyr edirdi, amma birden yox oldu. Onun yanına geleceyini texmin etmemişdi.
-Seninle danışmalıyam. Bele baxma.
-Nece?
-Indi baxdığın kimi.
-Men heç ne anlamıram.
Reynald ona teref bir neçe addım atıb qolundan tutdu. Eyninde yaşıl libas olsa da gözlerinin qarşısında çılpaq idi. O gece olduğu kimi, bedenine toxunmaq, sesini dinlemek onunla danışmaq isteyirdi. Amma atasına olan nifreti onu boğurdu. Onu özüne teref çekdi. Ameli hürküb çırpındı, balaca elleri ile sinesine söykendi. Saçları hörüksüz, dağınıq, ele indice daranmış idi.
-Toxunmayın... Qardaşlarımı çağıracağam.
-Çağır, o körpe uşaqların sene ne kömeyi olacaq?
-Mene toxunmağa haqqınız yoxdur.
Buraxın...
-Yoxdur he? Indi görerik.
Qollarını elinde burub Amelini divara söykedi.
-Axı... Buraxın. Yalvarıram, siz...
Reynaldın yaşıl gözleri alovlandı. Qarşısındakı balaca mexluqun dodaqlarına baxıb gülümsedi.
-Senin ilk ve son kişin men olacağam. Bu gözler ancaq mene baxacaq, bu dodaqlar ise...
Ele o anda onu ehtirasla öpdü. Ameli gözlerini qapadı. Ondan qaçmağa çalışsa da alınmadı. Başı fırlandı, sanki bu özü deyildi.
Reynald dodaqlarını öpmeye davam edirdi, bu nedir axı... Qeribe hissdir. Kitablarda bezen bir-birini sevenlerin öpüşdüyünü oxuyurdu. Sevenlerin... Bu fikir ilk defe idi ki, ağlına gelirdi. Bu mümkün ola bilmezdi, onlar 10 gün olar ki, tanışdırlar, onu heç tanımır... Amma göresen sevmek nece bir hissdir? Bu ona uzaq ve qeribe görünürdü. Üzünde azca saqqal var idi, bu derisini cızırdı. Reynald qollarını buraxıb üzünü eline aldı. Ameli daha etiraz etmirdi. Her şey dumanlı idi.

<< 1 ... 11 12 [13] 14 15 ... 55 >>