eşidib arxaya baxdı. Özünü ona baxdıqca çox cılız ve müdafiesiz hiss edirdi. Ameli utanıb yeniden ona küreyini çevirdi.
-Balaca qorxaq...
-Men heç de qorxaq deyilem, sadece siz... biz...
Reynald gülümsedi.
-Bele dilin dolaşanda çox şirin olursan..Ameli daha da qızarıb, gözlerini etrafa gezdirdi. Ona baxmaq istemirdi. Istemirdi.
-Siz çox kobudsuz, başqalarının hisslerini heç düşünmürsüz.
-Senin hisslerini düşünüm? Düşünmesem de, bilirem.
-Heç de bilmirsiz.
-Meni düşünürdün ele deyil? - Bir neçe addımla aradakı mesafeni qet edib yeniden yolunu kesdi.
-Nece de sehv düşüncelisiz, bir saniye bele sizi xatırlamamışam.
-Onda gel xatırladım...
Eline hörüyünü sarıb, onu özüne teref çekdi. Onu çılpaq gördüyü andan sonra yegane isteyi ona toxunmaq, istisini hiss etmek idi. Amma eyni zamanda onu tanımaq isteyirdi, xarakterini, sevdiyi rengi, yemeyi... Ameli balaca elleri ile sinesini döydü, çırpındı amma heç ne alınmadı.
-Nece de qüvvetlisen, körpe kimi.
-Siz vehşisizse bu o demek deyil ki...
Reynaldın üzünün ifadesi deyişdi. Duqlası xatırladı. Rianı, övladlarını... Hirsle onu ağuşuna aldı. Dodaqlarının qovuşduğu an qefleten ses eşidib duruxdular.
-Ikiüzlü fahişe demek özün onu yatağına çağırıbmışsan...
-Senin dilini boğazından çıxararam qadın! - deyib Reynald Fionaya teref addımladı.
-Nedi? Düz demirem? Özünü hamıdan yaxşı göstermeye çalışan bu qız anasının meyiti soyumadan burda kişi ile ehtiras oyunu oynayır.
-Daha bir söz ve ömrünün son günlerinedek qaranlıq zindanda qalacaqsan!
-Atam buna göre...
-Atan çox uzaqlardadır. Men ise qarşındayam, budur göster cüretini.
Fiona bu sözlerden hürküb daha bir söz demeden metbexden çıxdı.
Ameli diz üste çöküb hönkürdü. Elleri ile üzünü Reynalddan gizlemeye çalışırdı.
-Besdir! Ağlama... Qalx ayağa.
-Toxunmayın mene, toxunmayın.
-Size göre bacım mene daha da nifret edecek, o, kobud görünse de bu heç de bele deyil...
-Sen nece de sadelövh uşaqsan. Sizi tek qoysam seni öz elleri ile öldürer, sen ise

<< 1 ... 13 14 [15] 16 17 ... 55 >>