olub, onunla söhbetleşdiyi günden artıq çox keçmişdi. Bu günler erzinde o, daha Ameliye yaxınlaşmır, onunla söhbet etmeye çalışmırdı. Bu Amelini teeccüblendirirdi amma eyni zamanda kederlendirirdi. Kobudluğu üçün deyil,xoş davranışları üçün darıxırdı. Anasının mezarına onu qollarında aparır, xeste olduğunda yatağının başına qarını getirirdi. Sinesindeki üreyin daşlaşmadığına emin idi. Amma heyf ki, Reynald bunu biruze vermemeye çalışırdı. Her defe onunla qarşı-qarşıya gelende son görüşleri zamanı dedikleri haqqında ona suallar vermek isteyirdi. Amma cüret ede bilmirdi. Reynaldın sert baxışları onu susmağa vadar edirdi.
Reynald Van Uolberq öz krallığının en zirve nöqtesinde yerleşen Uolberq qalasında yaşayırdı. Buna yaşamaq demek olar idise. Ria öldükden sonra Reynald demek olar ki, bütün heyatını seyahetlere serf edirdi. Uolberq qalasında saysız qulluqçular yaşayırdı. Amma qulluqçulardan başqa burada Reynalda dogma olan bir kes var idi. O, da yaşlı anası idi. İlayda xanım qalanın ve krallığın kraliçası idi. Yaşlansa da, mehriban ve iti ağıllı bir qadın idi. Oğlunu şexsen qala qapılarının qarşısında qarşılayırdı.
-Reynald, oğlum…
-Ana…
-Şükürler olsun oğul, seni salamat gördüyüm üçün şadam.
Reynald anasının qarşısında diz üste çöküb elini öpdü. Sonra qalxıb onu var gücü ile qucaqladı.
-Günü-günden atana daha çox benzeyirsen.
-Bunu eşitmeyime şadam ana.
-Bu qonaqlar kimdir?
-İçeriye keçek ana, sene her şeyi izah edeceyem.
Reynald anası ile birge iş otağına daxil oldu.
-Qara Duqlas… Onun qızları ve oğulları? Amma oğlum axı o şerefsiz senin arvadını…
-Bilirem ana, sen bilirsen ki, men onları buraya bir meqsedle getirmişem. Duqlas artıq onların burada olduqlarını yeqin ki, bilir. Boş durmayacaq, üze çıxacaq, eminem.
-Sen her zaman doğru qerarlar almısan oğlum, sene güvenirem.
-Çox sağ ol ana. Qızlardan birini qaladayanında yerleşdir. Digerini ise kilsenin yanındakı evde. Sarışın olanı.
-Niye?
-Sözlerime güven, ana. Qalada yalnız Ameli

<< 1 ... 17 18 [19] 20 21 ... 55 >>