Anladınız?
-Anladım.
-Eşitmedim?
Fiona üzünü büzüşdürüb bir daha tekrar etdi.
-Anladım.
-Bes senin dilin yoxdur?
Amelinin iri gözleri yaşla doldu. İlk defe idi ki, yad bir insan ona müraciet edirdi hem de bu qeder kobudcasına. Sulu gözlü olmağın axmaqlıq olduğunu, zeiflik olduğunu anlayırdı. Amma özü ile bacarmırdı.
Saclarını bir hörükle küreyine atmışdı, eyninde açıq qehveyi rengli don var idi. Cılız idi, ince belli, iri sineli, Fiona onun yanında meyite oxşayırdı. Rengi çox beyaz idi. Ameli ise qeribe derili idi, ipek kimi hamar, amma bir qeder tünd rengli derisi var idi.O Reynalda şerqde olduğu zaman gördüyü qadınları xatırlatdı, gözel idi... Amma gözel olduğu qeder atasının murdar qızı idi. Bunu düşündüyü an gözleri alovla qığılcımlandı.
-A...A... anladım.
-Mene otaq hazırla.
-Men hazırlayaram, Ameli bacarıqsızın biridir.
Fiona neise hazırlamaq isteyirdi? Bu heç de yaxşı fikir deyildi, demek ki, yene de gizli meqsedi var idi. Çünki Fiona her zaman ev işlerini Amelinin boynuna atardı. Ona qarşı münasibetinin bu halda yalnız bir sebebi ola bilerdi, ondan xoşu gelirdi... Bu kobud insandan xoşu gelirdi.
-Dedim ki, o hazırlayacaq.
Reynald onun başı üzerinde dayanıb ona baxırdı. Ondan çox hündür, enli çiyin idi. Ameli özünü balaca ve müdafiesiz hiss etdi, qaçıb gizlenmek isteyirdi.
-Ananın xeste olduğunu eşitmişem, ona qulluq etmek isteyirsense, işini tez bitirsen yaxşıdır. Eşitmirem?
-Yaxşı...
-Yaxşı kim?
-Cenab...
-Aferin, gedek. Mene öz otağını hazırlayacaqsan?
-Ne...?
-Eşitdiyin kimi, mene öz otağını hazırlayacaqsan, ananın yanına köçersen.
Fiona gülümsedi. Deyesen onu bu veziyyet eylendirirdi. Onlar arasındakı bu narazıçılıq hiss olunurdu, Fiona açıq-aşkar baş verenlerden razı idi, bacısının alçalmağından sanki zövq alırdı. Fiona sarışın idi, sert, soyuqqanlı qıza benzeyirdi. Yaşı az olsa da yaşına göre çoxbilmiş ve eyni zamanda çox axmaq, sadelövh birine benzeyirdi. Bu balaca qaraçı ise ele görünmürdü, gözlerini qaçırır, elindeki

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 55 >>