uwaqlarinin anasi olacagini duwunerwk yuxuya gedirdi...Seher oyandığında Ameli etrafa baxıb, Reynaldı görmedi. Yataqdan qalxmaq istedikde, qarnında ve belinde ağrılar hiss etdi. Çarpayıya baxıb qan izleri gördüyünde, hürkse de, bunun artıq ne ile bağlı olduğunu anlayırdı. Özünü bir az halsız, amma qeribe halda xoşbext de hiss edirdi. Ayağa qalxıb, yuyundu. Paltarlarını deyişib otaqdan çıxdı. Reynaldı görmek istese de, dünenki geceden sonra onunla üz-üze gelmekden çekinirdi.
-Qızım, adeten sübhden oyanardın, xeste deyilsen?
İlayda xanım Amelinin solğun üzünü görüb narahat oldu.
-Xeyr İlayda xanım, her şey qaydasındadır.
-Bundan sonra mene ana demeyini isteyirem. Çünki sen heqiqeten de, mene övladım kimi deyerlisen. - deyib İlahda xanım başına sığal çekdi.
Ameli gülümseyib ona baxdı. Ana? Belke Tanrının ona rehmi gelib ve ona yeniden ana bexş edib? Ameli İlayda xanımı ve onun mehribanlığını sevirdi. Çox semimi ve temizqelbi insan idi.
-Ana... - deyib Ameli yaş dolu gözlerle ona baxdı. İlayda xanım onu qucaqlayıb, sonra onunla birlikde metbexe doğru getdi.
-Gel, seher yemeyi ye. Çox zeif görünürsen, sen yaxşı qidalanmalısan. Qışda bizim diyar çox soyuq olur, xestelenmemek üçün qeydine qalmalısan. Men ise qulluqçulara nezaret edib gelirem.
Ameli metbexde tek deyildi, qulluqçular etrafında fırlanırdılar. Özü ise eline köke alıb, pencereden baxaraq yeyirdi. Hava külekli idi, ağacların yarpaqları titreyerek esirdi. Fionanı, atasını... anasını, her kesi xatırlayıb derinden nefes aldı. Qefleten kiminse onu ağuşuna aldığına hiss edib yerinden dik atıldı.
-Qorxma...- deyib Reynald elleri ile onu belinden qucaqlayıb, üzünü onun üzüne söyketdi. Amelinin üreyi çırpınmağa başladı. Toxunuşlarını hiss edib, dünenki geceni xatırladı. Artıq bir-birilerinin en kiçik xırdalıqlarını bele tanıyırdılar. Bedenleri ile sanki qelbleri de qovuşmuşdu.
-Otaqda bizden başqa heç kes yoxdur ve ne etmek istediyimi bilirsen...- Onu özüne teref çevirib, öpdü. - Menim üçün

<< 1 ... 35 36 [37] 38 39 ... 55 >>