erin mene zülm edir, atamızın harda olduğunu söylemeyimi isteyir. Men heç ne bilmirem. Heç ne...
-Sakit ol Fiona sene inanıram. Bir az su iç... -Ameli ona su uzadıb kenara çekildi. Özünü günahkar hiss edirdi. bu bir ayı her şeyi unudub Reynaldla birge xoş günler keçirdiyi zaman, onların harada olduğunu düşünse de özünü eqoist hiss edirdi. İndi ise Reynald eslinde onun da xoşbextliyinin eslinde bir illuziya olduğunu ona sübut etmişdi.
-Ameli meni azad et, yalvarıram. Biz bacıyıq...
-Fiona men bunu ede bilmerem, bilirsen ki, Reynald...
-Sen axı nece onunla evlene bilerdin? Nece?
-Menim başqa yolum yox idi...
-Yolun yox idi? Özünü öldürerdin, intihar ederdin. Sen heç ne bilmeyen safın birisen... Sen onun ne etdiklerini bilmirsen.
-Sen neden danışırsan Fiona?
Fiona ezablı şekilde stuldan qalxıb ona teref geldi. Yorğun ve solmuş görünürdü. Amelini qefleten qolundan tutub gözlerine baxdı. Elini eline alıb qarnına qoydu.
-Hele az hiss olunsa da.... Men tezlikle ana olacağam.
-Ne? Fiona sen bunu Reynalda demeliydin o seni bu otaqda kilidlemezdi. Axı nece...
-Bes uşağın atasının kim olduğunu bilmek istemirsen? Onun atası senin sevimli erin Reynalddır.
-Yox bu heqiqet ola bilmez, sen yalan deyirsen.
-Yalan demirem o gece qalada biz sevişmişdik... He.. He... hem de senin yatağında, eşidirsen senin yatağında. O meni vehşı kimi isteyirdi, men bakire idim ve o mene sahib oldu. İndi ise sen onun arvadisan. İndi de geceler seninle sevişir he?
Ameli elleri ile ağzını örtüb, hönkürtüsünü saxlamağa çalışırdı. Başını yelleyib, arxa-arxaya gedib, divara söykendi.
-Bu heqiqet ola bilmez, ola bilmez...
-Seni sevdiyini düşünürdün axmaq??? O özünden ve öz qisasından başqa heç kesi sevmir, heç kesi...
Ameli otaqdan çıxdı. Gözetçilet otağı arxasınca kilidlediler. Ameli otağına qaçıb, saatlar boyu ağlayırdı. Eşitdiklerine inana bilmirdi. Amma heqiqeti öyrenmeli idi. Reynaldın otağına qapını döymeden girdi. İş otağı her zaman ki kimi qaranlıq ve vahimeli idi.
-Sen

<< 1 ... 38 39 [40] 41 42 ... 55 >>