dediyim yerde ol. Amma tek... Sozumu pozub tek olmasan daha hec bir zaman bu axmagi ve uwagini gormeyeceksen, onlari da o biri uwaqlarinin yanina gondereceyem!" -Duqlas.Ameli ozune geldiyi zaman bawinda quvvetli agri hiss etdi. El qolu bagli idi, bawindan ise qan damcilari axirdi. Son xatirladigi perdenin arxasindan ses ewitdiyi idi. Qefleten bawindan vurdular, sonra ise her wey zulmete burundu. Harada oldugunu bilmese de, bunu kimin elediyini artiq texmin edirdi. Cunki qapinin arxasindan atasinin sesini ewidirdi. Qefleten qapi acildi, Ameli qorxaraq kunce sixilib ona nifretle baxan atasini gordu.
-Ata... Sen meni niye qacirdin?
-Yum agzini... O kopekle evlenib, qarninda onun uwagini boyudursen. Seni menim qanimdan oldugun ucu diri diri torpaga basdirmiram. Fersiz ovlad olacagini bilirdim. Amma o gelecek, senin ve bu uwagin arxasiyca mutleq gelecek. Onda her weye gore cavab verecek. Fionanin olumune gore de!
-Amma o Fionani oldurmeyib, yangin...
-Bestir! Bestir onu mudafie eledin ikiuzlu qadin. Seni omurluk qalaya hebs edeceyem ewitdin? Hemiwelik... Orada ebedi qalacaqsan!
-Ata xahiw edirem bunu etme...
Duqlas otaqdan cixib, qapini arxasiyca cirpdi. Ameli yaw dolu gozlerle bawini yuxariya qaldirib, derinden nefes aldi. Qarninda sancilar olurdu, ozunu halsiz hiss edirdi. Ne edeceyini bilmirdi. "Reynald bizi tez tap, yalvariram..." Ureyinde bunu tekrarlayib tedricen yuxuya getdi. Ameli gunlerin nece kecdiyini anlamirdi. Deyesen atasinin onu qacirdigi gunden 10 gun kecmiwdi. El qolunu daha baglamirdilar, cunki onu otaga kilidlemiwdiler. En azindan yataqda dincele bilirdi. Gunlerin birinde qapinin arxasindan addimlar ewitdi.
-Ireli...- Reynaldin sesini ewidib, balaca, dar pencereden boylandi. Bu o idi... Bu heqiqeten de, o idi.

Reynald bu 10 gunu gozlemeye mecbur idi. Cunki Duqlas gunu ve yeri ozu secmiwdi. Duqlas ozunu hiyleger sana bilerdi, amma bu defe Reynald ona qacmaga izn vermeyecekdi. Bele insanla mubarizede yalniz bir metod var onu o biri dunyaya

<< 1 ... 50 51 [52] 53 54 55 >>