eyleşdi. Beyaz sifeti çox ifadesiz görünürdü, Amelinin üzü ise saflığı, utanqaclığı ifade edirdi... Reynald bestir onları müqayise eledin. O balaca qız onun haqqında düşünmeye deymez, onlar her ikisi gözümde sadece fahişelerdir, heç kes Rianı evezleye bilmezdi ne qarşısında eyleşen bu fahişe, ne de Ameli...
-Dincelmeye size yardım edir?
-Düşünmürem ki, indi ede bileceyin yardım meni qane etsin.
-Men ise ele düşünmürem.
Fiona Reynalda bir qeder daha yaxın eyleşib, başını sinesine qodyu. Reynald bele cürete teccüblenmedi, bu qadın onu gördüyü andan beri onunla yaxınlıq isteyirdi. Bunu görürdü, yaşına göre çoxbilmiş ve exlaqsız idi. Öz exlaqı, namusu onu maraqlandırmırsa Reynaldı niye maraqlandırmalı idi? Bir gecelik fahişeye etirazı yox idi...
-Onda sübut et...
-Zövqle.Güneşin şüaları yenice etrafı işıqlandırırdı. Fiona çılpaq halda çarpayıda oyanmışdı. Elini uzadıb Reynalda sarılmaq istedi, amma çarpayıda tek uzandığını anladı. Bu kişi ile keçirdiyi ilk gece deyildi. Atası onu bir neçe defe seyahete aparmışdı ve Fiona bakireliyini ele ilk seyahetinde itirmişdi. Elbette ki, atası ve her kes bundan xebersiz idi. Bu qalada sıxılırdı... Onu eylendire bilecek heç ne yox idi. Birden Reynald geldi ve beyninde yeni ehtiraslı xeyalları töredi. Vehşi idi... Esl istediyi kimi. Ehtiraslı gece keçirmişdiler, amma Reynald otağı xebersiz terk etmişdi. Bu Fionanı narahat etse de o, fikirleri bir kenara atıb yatmağa davam etdi, heç zaman bele erken oyanmazdi.
Reynald otaqdan çıxıb, pillekenlarla aşağı düşdü. Fahişe... Bele murdarın qızı fahişeden artıq ola bilmezdi. Özü onun yatağına gelib atıldı. Hele bir Ameli haqqında da nese soruşmağa cüret edirdi. Axmaq qadın bir gecelik bedeni ile onu tovlaya bileceyini düşünürdü. Ameli... O ferqli idi. Her kesden daha ferqli idi. Derisinin rengi, gözleri... Fiona atasına benzeyirdi ve Reynalda o eclafı xatırladırdı. Ameli bu insanların parçasına benzemirdi. Reynald yüksek zadegan, temiz qanlı irland idi. Ria da... Reynald ferqli

<< 1 ... 6 7 [8] 9 10 ... 55 >>