alirdi.
-Xovard, kilseden yardim cagir, o, olur Xovart... Bacim olur...
-Kilseye yardim etmeleru ucun atli gonderin, celd.
-Ceyms bagishla meni...
-Sus, nefes al...
-Men pis qadin olmusham, pis baci olmusham... Sen heqiqeti..- Amandanin nefesi kesilirdi. Yarasi cox derin idi, qan itirirdi.
-Besti Amanda, vidalashmaga ehtiyac yoxdu, sen hele yashayacaqsan, uzun bir omur yashayacaqsan...
-Onsuz heyatimin anlami yoxdu, o da menim kimi idi, qelbi qara... Bagishla meni, Elizabetden meni bagishlamasini soyle... Xah.. Edirem..
-Besti Amanda, besti...
-Bagishla...- Amanda son nefesini derib, gozlerini ebedi olaraq yumdu.

Bir nece gun sonra.
-Ceyms, oyan...
-Mmm, nedi balaca?
-Men qorxuram.
-Neden?
-Kabus gordum.
-Gel bura...- onu qollarina alib, opmeye bashladi. Amanda ve Cozefi defn etmelerinden bir nece gun kecmishdi. Elizabet de cox ezgin gorunurdu, qardashi ona zulm verse de ona qarshi laqeyd deyildi.
-Ne kabus idi?
-Yada salmaq istemirem, amma kabusdan evvel qeribe yuxu gorurdum.
-Bes o ne yuxu idi?
-Agacin kolgesi altinda uzanmishdiq, qarnimin ustunde ise mavi lecekli guller var idi.
-Ah Eliza, bunlara onem verme, sadece yuxudur.
-Bilirem... Sinen hele de sagalmayib...
Eli ile onun sinesine, kureyine sigal cekdi. Bedenin de hesabsiz sayda yara izleri, capiqlar var idi.
-Cox yaralarin olub...
-Onemsizdi Eliza, amma mene bele toxunanda ne bash verdiyini bilirsen.
-Ceyms, meni yene utandirirsan.
-Hele de utanqacligin kecimiyib?
-Ceyms...
-Sus, sadece hiss et...

****
Bir il sonra.
-Qizim o artiq gorunur, bir az da guc ver, nefes al. Bax bele...
-Margaret xala, doze bilmirem...
-Biraz da qizim, biraz da...
Elizabet derinden nefes alib, bacardigi qeder guc verdi, qefleten cingiltili ushaq sesi etrafa yayildi. Dunyaya goz acan Ceyms Lankasterin oglu Rodolf Harold Lankaster durmadan aglayirdi.
-Ah menim balaca qizim, o nece de gozeldi. Bax, atasi kimi gozleri de bozdur.
Elizabet onu qucagina alib, qucaqladi.
-Menim oglum...

<< 1 ... 38 39 [40] 41 >>