Poladovların yaddaşından silinmesine izn vermirdi. Behmen Poladov Hevvaya anasına çox benzediyini, hem daxili tebieti, hem xarici ile sanki anasının ekizi olduğunu söylerdi. En çox atasının yanında üzü qaralı olmuşdu, her hansı bir günahın cezasının qurbanı olmuş ve xecaletinden yarpaq kimi solmuş xezanlaşaraq ovulub tökülmüşdü. Heşimle danışmalı idi, nede olsa bu gün son günü idi. Çarpayısından qalxıb, qapısından çıxaraq Heşimin ola bileceyi yeri - eyvanın küncünü texmin ederek ora doğru ireliledi. Ona yaxınlaşıb, boğazında düyümleşib qalınlaşan sesini temizleyerek qara kresloda eyleşerek: "Heşim...Danışm
alıyıq" - sözlerini dese de, Heşim heç bir tesir bağışlamadan fikirli-fikirli elindeki üzeri qara derili olan kitabçaya baxdı. Bir daha şansını sınamaq adına cehd ederek: "Xahiş, Heşim. Meni dinlemelisen" - demesini önemsemeyerek boş baxışlarını kitabçanın üzerinde gezdirdi. Hevvanın gözleri dolaraq: "He..Heş..iim" - titrek sesle yeniden dillendi.
Heşim daha da sakitliyini qorumayaraq: "Ne var Hevva ??!!! Ne var??!!" - deyerek, üzerine qışqırdı.
Hevva gözlerinin yaşla dolması ile, başını aşağı eyib, gizletmeye çalışaraq: "Sadece danışmaq isteyirdim" - deyib, köyneyinin eteyini elleri ile qavrayıb, didişdirdi.
Heşim kobud sesle: "Heç bir şey haqqında danışmaq istemirem. Danışıb beyinimi boş-boş şeylerle doldurmaq istemirem. Menim üçün sadece düşüne bileceyim bir şey varsa, o da Ferehdir. Artıq neçe müddetdir xeber yoxdur ondan, başımı itirecem başımı!!!!" - yüksek emosiya ile deyerek, gözlerini böyüdüb qarşısına baxdı.
Hevva derinden nefesini alaraq başını sallayıb: "Üzrlü say...Haqlısan..." - deyerek, eyleşdiyi yerden qalxaraq, azca eyilib qolunu Heşimin boyununa dolayaraq: "Sadece seni çox istediyimi bil her zaman...Özünü de günahlandırma..."- qulağına fısıldayıb, gözünden axan yaşı barmaqlarının arasında sıxışdırıb yox ederek, geri çekildi. Heşimin üzüne baxmadan süretle arxasını dönüb onun çaşqın baxışları altında zala daxil olaraq, otağına üz tutdu. İş

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 11 >>