olmasını arzuladı. Göz yaşlarının günlerle ağlamaqdan quraqlaşmasına göre daha da acı çekirdi. Acısını gözlerinden töküb, qeherini diline yerleşdirerek Miraya yollayırdı. Ancaq indi ise heyden düşmüşdü, ellerini qaldırmağa bele taqeti yoxken, Dilayın ikinci defe keçireceyi emeliyyatın nece de ağır olacağını düşünürdü. Hekimin: "Yeniden emeliyyat olunmalıdı. Ancaq çox qan itirib ve yeni donor gereklidir" - sözlerini duyduqda dünyası qaralmışdı. Dilayın 0(i) rh- qan qrupu çetin tapılan qan qrupu idi ve heç bir aile üzvü ile üst-üste gelmemesi Heşim beyde de şübhe doğurmuşdu. Cannur xanım demir bir-birine bitişik narıncı oturacaqlarda eyleşib, dizlerine dirseklerini dayayaraq başını ellerinin arasına aldı. Gözlerini qapayaraq derin xatireler denizine baş vurdu...
24 İL EVVEL...
"Ata, yalvarıram sene bele etme!" - deyerek hıçqırıqlarına hakim ola bilmirdi.
Atasının üzerine gelmesi ile sürünerek arxası üste geri-geri gedib: "Cannur!!!! Oxumadın etmedin!! Ne etmeliyem?!! Behmen Poladov kimi bir iş adamı oğlu üçün sene elçi düşüb!!!! Ona yox deyeceyimi düşünürsense en böyük sefeh olarsan!!!" - deyerek elindeki içki şüşesini başına çekdi.
Cannur axıtdığı göz yaşlarını kobudcasına silerek: "Ata, söz verirem, başqa işe de düzelecem. Lazım gelse 3 işde işleyerem. Sene ne qeder istesen içki alaram. Yalvarıram ancaq meni heç kime verme. Evlenmek istemirem" - sonlara doğru ağlamaq qarışıq qorxudan qısılmış sesi ile yalvardı.
Atasının saçlarına yapışması ile irkilerek acı dolu iniltilerini köhne, rütubet qoxulu dörd divar arasında çınlatdı.
"Seni fahişe!!!! Bizim bu halımızı it görse ürker!!! Senin işleyib qazandığın o qepik, quruşlar menim vecime deyil! Bundan sonra men dediyim olacaq! Ve bizi bu üfunetlikle bütünleşmiş heyatımızdan qoparacaqsan!" - deyerek köhne qapını berk şekilde çırparaq, arxasında hönkürtülerini içine çekerek ağlayan ve insanlara nifret edib, qeddarlaşan bir Cannur buraxdı....
***
GÜNÜMÜZ...
Neman maşından düşerek özünün yaşadığı şexsi evin heyete

<< 1 [2] 3 4 ... 10 >>